عالم بى‌عمل‌

5

يا اباذَر، يَطَّلِعُ قَومٌ مِن اهلِ الجَنَّةِ عَلى‌ قَومٍ مِن اهلِ النّارِ فَيَقولونَ ما ادخَلَكُمُ النّارَ وَقَد دَخَلنا الجَنَّةَ بِفَضلِ تَأديبِكُم وتَعليمِكُم فَيَقولونَ انّا كُنّا نأمُرُ بِالخَيرِ وَلا نَفعَلُهُ.

اى ابوذر، (روز قيامت) جمعى از اهل بهشت (به جهنّم نگاه مى‌كنند) جمعى از اهل علم را مى‌بينند و به آنها مى‌گويند ما به تعليم و تربيت شما وارد بهشت شديم، چرا شما اهل جهنّم شديد؟ مى‌گويند: ما شما را امر مى‌كرديم به كارهاى درست، ولى خودمان عمل نمى‌كرديم.

بحارالانوار، ج 77، ص 76

نور هدايت‌

درباره عالم بى‌عمل تعبيرات تكان‌دهنده و روايات بسيارى داريم. پيامبر صلى الله عليه و آله در اينجا تعبيرى عينى و ملموس دارند. البتّه از قرآن هم استفاده مى‌شود كه رابطه بهشت و جهنّم به‌كلّى بسته نمى‌شود و هر دو دسته مى‌توانند از احوال هم باخبر باشند. برخى وقتى وارد بهشت مى‌شوند دوستان خود را نمى‌بينند. قرآن مى‌فرمايد:

«فَاطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِى سَواءِالْجَحِيمِ» [1] كلمه «اطّلع» از بالا به پايين نگاه كردن است كه او را در جهنّم مى‌بيند تعجّب مى‌كند. اين رسوايى بزرگى است كه شرمندگى آن از عذاب جهنّم هم بيشتر است. يعنى مقلّد يا فرد عادى، عالمى را كه از او

[1]. سوره صافّات، آيه 55.