مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم‌

« «وَقالَ رَبُّكُمْ أُدْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ»؛ پروردگارتان گفته است: مرا بخوانيد تا (دعاى) شما را بپذيرم». [1] در اين آيه پروردگار متعال آغوش رحمتش را بر توبه‌كنندگان مى‌گشايد و مى‌گويد: پروردگارتان گفته است كه مرا بخوانيد تا دعايتان را اجابت كنم.

بسيارى از مفسّران دعا و خواندن را در اينجا به‌معنى معروفش تفسير كرده‌اند.

جمله‌ «أَسْتَجِبْ لَكُمْ» و نيز روايات متعدّدى كه در ذيل اين آيه در مورد دعا و ثواب‌هاى آن آمده اشاره به همين معنى است.

از اين آيه چند نكته استفاده مى‌شود:

1. دعاكردن محبوب خدا و خواست اوست.

2. بعد از دعا وعده اجابت داده، ولى مى‌دانيم كه اين وعده‌اى است مشروط، نه مطلق؛ دعايى به اجابت مى‌رسد كه شرايط لازم در دعا و دعاكننده و مطلبى كه مورد تقاضاست جمع باشد.

3. دعا يك‌نوع عبادت است، زيرا در ذيل آيه واژه عبادت بر آن اطلاق شده.

دو ديگر اينكه در مورد كسانى كه از دعا كردن ابا دارند تهديد شديدى كرده، مى‌فرمايد: « «إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِى سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ»؛ كسانى كه از عبادت من استكبار ورزند به‌زودى با ذلّت و خوارى به دوزخ درمى‌آيند». [2]

اهمّيّت دعا و شرايط استجابت‌

روايات متعدّدى كه از پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله و ساير پيشوايان نقل شده، اهمّيّت دعا را كاملًا روشن مى‌سازد:

[1]. سوره غافر، آيه 60.

[2]. سوره غافر، آيه 60.