نام کتاب : انوار هدايت، مجموعه مباحث اخلاقى نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 420
مزاح، تنبلى و سستى
34
يا عَلىُّ، لا تَمزَحَ فَيَذهَبُ بَهاؤُكَ وَلا تَكذِب فَيَذهَبُ نورُكَ
وَإيّاكَ وَخَصلَتَينِ الضَّجرَةُ وَالكَسَلُ فإنَّكَ إن ضَجَرَت لَم تَصبِر عَلى
حَقّ وَإن كَسَلتَ لَم تُؤَدّ حَقّاً.
اى على، مزاح نكن كه ارزش و شخصيّت را مىبَرد، دروغ نگو كه نورت را مىبرد و
برحذر باش از دو خصلت: تنبلى و كسل بودن، پس بهدرستى كه اگر تنبل شدى بر حقّى صبر
نمىكنى و اگر كسل شدى حاضر نيستى كه حقّى را ادا كنى.
بحارالانوار، ج 77، ص 48
نور هدايت
از گناهانى كه موجب دريده شدن پردهها مىشود ردّو بدل كردن سخنان بيهوده براى
خنداندن مردم است. براى اينكه بدانيد اين عمل چه اندازه از نظر اسلام مذموم است به
اين حديث از پيامبر صلى الله عليه و آله توجّه كنيد كه فرمود:
؛ گاهى انسان سخنى مىگويد تا هممحفلان خود را بخنداند ولى همان سخن او را
(از نظر هلاكت و بدبختى) به جايى دورتر از ثريا ساقط مىكند». [1] و در حديثى
ديگر فرمود: