نام کتاب : انوار هدايت، مجموعه مباحث اخلاقى نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 384
گرسنگى در چهره فرزندانم آشكار بود. حضرت فرمود: شب بيا تا چيزى به تو بدهم.
شب يكى از فرزندانم دست مرا گرفت و نزد او برد. پس از آنكه نشستم به پسرم دستور
داد خارج شود. بعد به من فرمود: بگير. من خيال كردم كيسهاى از طلاست، با حرص و
ولع دستم را دراز كردم كه ناگهان آهن داغى در دستم گذاشت، به محض آنكه آهن را
گرفتم افكندم و نالهام بلند شد. فرمود: مادرت به عزايت گريه كند، اين آهنى است كه
آتش دنيا آن را داغ كرده، من و تو چه خواهيم كرد آنگاه كه به زنجيرهاى جهنّم
كشيده شويم؟ بعد آيهاى از قرآن قرائت كرد. اى معاويه، پس از آن به من فرمود: «بيش
از آنچه خداوند براى تو قرار داده است نزد من نيست».
عقيل گويد: پس از نقل جريان، معاويه در شگفتى فرو رفت و گفت: «هَيهاتَ،
هَيهاتَ، عَقِمَتِ النِّساءُ أن يَلِدنَ مِثلَهُ؛ هيهات هيهات ديگر زنان، همانند
على نخواهند زاييد». [1] آيا مساوات و برابرى و عدالت در اجراى قانون كه در اين داستان ديديم بهتر و
دقيقتر در تمام جهان خلقت بعد از پيامبر اسلام سراغ داريم؟
توبيخ ابن عبّاس
نامه اوّل امام على عليه السلام به ابن عبّاس: «امّا بعد، درباره تو به من
گزارش شده است كه اگر انجام داده باشى، پروردگارت را به خشم آوردهاى و امام خود
را عصيان كردهاى وامانت (فرماندارى) خود را به رسوايى كشاندهاى. به من خبر رسيده
كه تو زمينهاى آباد را ويران و آنچه توانستهاى تصاحب كردهاى و از بيتالمال كه
زير دست تو بوده است به خيانت خوردهاى. فوراً حساب خويش را برايم بفرست و بدان كه
حساب خداوند از حساب مردم سختتر است». [2]