حضرت فرمود: چرا استعاذه اميرمؤمنان على عليه السلام را نمى‌خوانى؟ گفتم: شما به من بياموزيد! فرمود: هر وقت وسوسه‌اى احساس كردى دست بر سينه‌ات بگذار و بگو:

«بِسمِ اللّهِ وَبِاللّهِ اللّهُمَّ مَنَنتَ عَلَىَّ بِالإيمانِ وَأودَعتَنِى القُرآنَ وَرَزَقتَني صِيامَ شَهرِ رَمَضانَ فَامنُن عَلَىَّ بِالرَّحمَةِ وَالرّضوانِ وَالرَّأفَةِ وَالغُفرانِ وَتَمامِ ما أولَيتَني مِن النّعَمِ وَالاحسانِ. يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا دائِمُ يا رَحمانُ سُبحانَكَ وَلَيسَ لي أحَدٌ سِواكَ سُبحانَكَ أعوذُ بِكَ بَعدَ هذِهِ الكِراماتِ مِن الهَوانِ وَأسئَلُكَ أن تُجَلّىَ عَن قَلبِىَ الأحزانَ‌»

. حضرت فرمود اين را سه بار بخوان كه به كمك خداوند از وسوسه رهايى مى‌يابى و بعد بر پيامبر صلى الله عليه و آله صلوات بفرست. [1]

7. تسبيحات حضرت زهرا عليها السلام:

در حديثى امام باقر عليه السلام فرمود:

«مَن سَبَّحَ تَسبيحَ الزَّهراءِ عليها السلام ثُمَّ استَغفَرَ غُفِرَ لَهُ وَهِىَ مِأةٌ بِاللّسانِ وَألفٌ فِى‌الميزانِ وَتَطرُدُ الشَّيطانَ وَتُرضِىَ الرَّحمانَ‌

؛ كسى كه تسبيحات حضرت زهرا عليها السلام را بگويد، سپس استغفار كند، خداوند او را مى‌بخشايد. اين تسبيح بر زبان صد تاست و در ميزان هزار شيطان را مى‌رانَد و خداوند رحمان را خشنود مى‌سازد». [2]

8. دوست داشتن اهل‌بيت عليهم السلام:

ابوعبيده حذاء گفت: نزد امام باقر عليه السلام رفتم و گفتم: پدرم فدايتان باد، بسا شيطان با من تنها مى‌شود و روانم پليد مى‌شود، آن‌گاه علاقه و دلبستگى كاملم را به شما ياد مى‌كنم روانم پاكى مى‌يابد. امام فرمود: اى زياد، دين جز دوستى نيست. آيا نمى‌نگرى به سخن خداوند متعال كه فرمود: اگر خداى را دوست مى‌داريد از من اطاعت كنيد در آن هنگام خداى شما را دوست مى‌دارد». [3]

9. ياد و ذكر اهل‌بيت عليهم السلام:

همان‌گونه كه قرآن مجيد شفا و درمان دردهاست، ذكر اهل‌بيت عليهم السلام درمان دردها و وسوسه‌هاست. در روايتى اميرمؤمنان على عليه السلام‌

[1]. بحارالانوار، ج 95، ص 137.

[2]. همان، ج 85، ص 332، ح 10.

[3]. همان، ج 27، ص 94، ح 55.