عواملى كه موجب انصراف از وسواس مى‌شود

1. افراد وسواسى وقت اضافى براى فكر كردن دارند كه اگر اين وقت با هر وسيله صحيحى پر شود از وسواس خلاصى مى‌يابند. مثلًا وسواس‌هايى كه به سفر مكّه مى‌روند يادشان مى‌رود كه وسواس داشته‌اند، زيرا اشتغال‌هاى ذهنى نمى‌گذارد كه به وسواس بينديشند و همين اشتغال ذهنى مانع بسيارى از انحراف‌هاست، زيرا هرچه انسان بيشتر فكر كند وسواس او عميق‌تر و ريشه‌دارتر مى‌شود.

2. بى‌اعتنايى مهم‌ترين راه علاج وسواس است كه در روايات نيز آمده است.

تعبير روايت اين است كه:

«يَتَعَوَّذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيطانِ‌

؛ اگر به شيطان ميدان بدهى عادت مى‌كند». [1] و اگر بى‌اعتنايى كردى و دست رد به سينه‌اش زدى نااميد مى‌شود و ديگر فرد گرفتار وسواس نمى‌شود. در وسواس هر چه انسان بيشتر فكر كند وسواس او عميق‌تر و ريشه‌دارتر مى‌شود.

كسى مى‌گفت من در نماز نمى‌توانم نيّت كنم، كسى كه همراه او بود گفت: آيا سخن من را از نظر شرعى قبول دارى؟ وسواس گفت: آرى. گفت: من از امروز نماز بدون نيّت را بر تو واجب مى‌كنم و به عدم نيّت مقيّد باش.

بعد از چند روز فرد وسواس گفت رفتم نماز بخوانم ديدم نيّت خودش مى‌آيد. اين اثر همان بى‌اعتنايى است.

مهم‌ترين شاخه وسواس‌

از همه شاخه‌هاى وسواس مهم‌تر، وسواس در عقايد است. بعضى‌ها كتاب‌هاى مختلف فلسفى و فلسفه‌هاى الحادى و مادّى را مطالعه مى‌كنند و آن‌گاه گرفتار انبوه اشكالات و وسوسه در اصول و فروع مى‌شوند، در اين‌گونه موارد چه كنيم؟

[1]. بحارالانوار، ج 85، ص 273.