به‌طور طبيعى با مردم ارتباط عاطفى داشته باشد و در نتيجه براى برقرارى رابطه با ديگران يك سلسله قواعد و رفتارهاى خاصّى ايجاد مى‌كند. در برخورد با مسائل زندگى محافظه‌كار، جدّى، مصمّم، كمال‌طلب، متفكّر، اهل منطق و استدلال است و مى‌كوشد كه تحت تأثير هيجانات قرار نگيرد. اغلب استوار، باوجدان و قابل اعتماد است. از انعطاف بى‌بهره، خلاقيّت و قوّه تخيّل وى كُند و همچنين داراى عواطف محدود است. بنابراين از لحاظ ظاهرى خشك و بى‌عاطفه به نظر مى‌رسد.

فرد وسواس به شعار «جايى براى هر چيز، هر چيز در جاى خود» معتقد است. به نظافت، مرتّب بودن، وقت‌شناسى بسيار اهمّيّت مى‌دهد. احساس خوشايندى نسبت به افرادى كه رفتارشان مطابق ميل او باشد دارد و در برابر كسانى كه باب ميل او رفتار نمى‌كنند، سرسخت، لجوج و خودرأى است.

دوستدار عدالت و وفادارى است، از حقوق خود مراقبت مى‌كند و در امور عادى خسيس است و كمتر با افراد شريك مى‌شود.

هرچند اين‌گونه اشخاص فاقد احساس ترس از مردمند، ولى در بروز احساسات گرم و محبّت‌آميز دچار محدوديّت‌اند. بيمار با اصرار مى‌كوشد افكار، اعمال و سليقه‌اش را به ديگران تحميل كند كه خود باعث دور شدن اطرافيان از او مى‌شود. البتّه بايد افزود كه الزاماً يك فرد وسواس، تمام صفات مذكور را ندارد.

چگونگى شروع بيمارى وسواس‌

بيمارى وسواس معمولًا در زمان بلوغ يا اندكى پس از آن شروع مى‌شود. در بيشتر موارد، بيمارى پيش از پانزده سالگى شروع مى‌شود ولى پيش از ده سالگى هم فراوان ديده مى‌شود. در عدّه كمى نيز علايم بيمارى پس از دهه چهارم بروز مى‌كند.

از لحاظ ابتلا به اين بيمارى بين زن و مرد تفاوتى وجود ندارد. درصد زيادى از بيماران وسواسى به صورت مجرّد باقى مى‌مانند. تحقيقات نشان مى‌دهد كه‌