و گسترش انواع سرگرمى‌هاى ناسالم است.

امروز موادّ مخدّر تنها جنبه تجارتى ندارد، بلكه يك ابزار مهمّ سياسى (يعنى سياست‌هاى استعمارى) است. ايجاد مراكز فحشا، كلوپ‌هاى قِمار و نيز سرگرمى‌هاى ناسالم، از جمله توسعه غنا و موسيقى، يكى از مهم‌ترين ابزارى است كه آنها براى تخدير افكار مردم بر آن اصرار دارند. ازاين‌رو بخش عمده وقت راديوهاى جهان را موسيقى تشكيل مى‌دهد و بيشتر برنامه‌هاى وسايل ارتباط جمعى همين است. [1] 2. طلب الصيد

صيد بر دو نوع است:

الف) اينكه كسى براى طلب روزى و قوت خانواده‌اش يا براى كسب و كار و زندگى به سراغ آن مى‌رود.

ب) بخشى كه در آن بحث است صيد لفظى است كه در كنار استماع لهو آمده.

پيشتر وزرا و شاهان و ثروتمندان مترف، براى لذّت بردن به شكار مى‌رفتند، بدين معنى كه صيّادى، جزئى از عيّاشى و هوسبازى آنها بود. شكار مى‌كردند و بدون استفاده آن را رها مى‌كردند. اين صيد لفظى هم سفرش معصيت است و هم نماز را بايد تمام بخواند، زيرا اصل آن اشكال دارد.

اتيان باب السلطان‌

غرض اين است كه انسان به مرحله‌اى مى‌رسد كه راه بازگشت ندارد.

رفت‌وآمد به باب سلطان كه همه‌اش زرق‌و برق دنياست، جامع بين هر سه قسم عيّاشى و هوسبازى است و هر چه انسان دنبال هواى نفس و زرق و برق دنيا برود قلبش قسى‌تر مى‌شود و به جايى مى‌رسد كه در برابر ذكر خدا هيچ انعطافى از

[1]. رجوع شود به: تفسير نمونه، ذيل آيات 6- 9 سوره لقمان.