قساوت قلب‌

13

يا عَلىّ، ثَلاثٌ يُقسينَ‌القَلبَ: إستِماعُ‌اللَّهوِ، طَلَبُ‌الصَّيدِ وَاتيانُ بابِ‌السُّلطانِ.

اى على، سه چيز انسان را سنگدل مى‌كند: شنيدن لهو، شكار، رفت و آمد به دربار سلطان.

بحارالانوار، ج 74، ص 46

نور هدايت‌

آيات و روايات به موضوع «قساوت قلب» اشاره‌هاى فراوانى كرده، خصوصاً قرآن مجيد از آن مكرّر سخن رانده است. يك جا مى‌فرمايد «گروهى سنگدلند» «قُلُوبُهُمْ قَاسِيَةٌ» ودرباره يهود مى‌فرمايد: «ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَهِىَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً» [1] و در جاى ديگر مى‌فرمايد: «فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِّنْ ذِكْرِ اللَّهِ». [2]

قساوت قلب‌

آنچه مهم است آگاهى در مورد صفات و بيمارى‌هاى قلب و راه درمان آنهاست، ولى شناخت اجمالى معناى قلب نيز فايده دارد. ازاين‌رو بايد دانست كه قلب بر دو معنا اطلاق مى‌شود:

1. قطعه گوشت صنوبرى كه در سمت چپ سينه قرار دارد و درونش چهار

[1]. سوره بقره، آيه 74.

[2]. سوره زمر، آيه 22.