سرمايه دينى مردم آخرالزمان‌

11

يا عليُّ، أعجَبُ النّاسِ إيماناً وَأعظَمُهُم يَقيناً قَومٌ يَكونونَ في آخِرِ الزَّمانِ لَم يَلحَقوا النَّبىَّ صلى الله عليه و آله وَحُجِبَ عَنهُم الحُجَّةُ فَآمَنوا بِسَوادٍ على‌ بَياضٍ.

اى على، عجيب‌ترين (مهم‌ترين) مردم از همه كسانى كه ايمانشان برتر و يقينشان كامل‌تر است، كسانى‌اند كه در آخرالزّمان مى‌آيند، در حالى كه نه پيامبر صلى الله عليه و آله را ديده‌اند و نه حجّت و امام را، در عين حال ايمان مى‌آورند به سياهى در سفيدى (يعنى همان كتاب‌هايى كه در دستشان است).

بحارالانوار، ج 77، ص 56

نور هدايت‌

پيامبر صلى الله عليه و آله در روايتى ديگر، چنين كسانى را «برادران خود» ناميد، در حالى كه به ديگران «اصحاب» اطلاق فرمود. مى‌خواهيم از اين حديث غير از موضوع «آخرالزّمان» مطلب ديگرى استفاده كنيم كه متناسب با جلسه اهل علم است و آن اينكه تنها سرمايه دينى مردم آخرالزّمان همين كتاب‌هاست. بنابراين رسالت مهمّ ما در اين عصر و زمان حفظ اين سرمايه بزرگ يعنى كتاب‌هاى پيشينيان و مطالعه و تحقيق و بحث در مورد آنهاست، مگر در اين زمان ما غير از آن كتاب‌ها به چيز ديگرى دسترسى داريم؟ قطعاً تنها راه همان كتاب‌هاست، زيرا نمى‌توانيم به حضور پيامبر صلى الله عليه و آله يا ائمّه معصومين عليهم السلام برسيم تا تكاليف را بپرسيم. مهم اين‌