حرص در روايات اسلامى‌

اميرمؤمنان على عليه السلام فرمود:

«بِئسَ الرَّفيقُ الحِرصُ‌

؛ حرص، بد رفيقى است». [1] امام صادق عليه السلام در حديثى فرمود:

«أغنَى الغِنى‌ مَن لَم يَكُن لِلحِرصِ أسيراً

؛ بى‌نيازترين بى‌نيازى اين است كه كسى اسير حرص نباشد». [2] و در حديث ديگرى فرمود:

«ما فَتَحَ اللّهُ عَلى‌ عَبدٍ باباً مِن أمرِ الدُّنيا الّا فَتَحَ اللّهُ عَلَيهِ مِن الحِرصِ مِثلَهُ‌

؛ خداوند هيچ درى را به روى بنده‌اى نگشوده، مگر آنكه درى از حرص را مانند آن به روى او باز كرده است». [3] در حديثى امام صادق عليه السلام درباره حرص و آفات و درمان آن فرمود:

لا تَحرُص عَلى‌ شَى‌ءٍ لَو تَرَكتَهُ لَوَصَلَ الَيكَ وَ كُنتَ عِندَاللّهِ مُستَريحاً مَحمُوداً بِتَركِهِ وَمَذمُوماً بِاستِعجالِكَ في طَلَبِهِ وَتَركِ التَّوَكُّلِ عَلَيهِ وَالرّضا بِالقِسمِ فإنَّ الدُّنيا خَلَقَها اللّهُ تَعالى‌ بِمَنزِلَةِ الظّلِ ان طَلَبتَهُ أتعَبَكَ وَلا تَلحَقُهُ أبَداً وَان تَرَكتَهُ تَبِعَكَ وَأنتَ مُستَريحَ. قال النّبىُّ صلى الله عليه و آله:

الحريصُ مَحرومٌ وَ هُوَ مَعَ حِرمانِهِ مَذمُومٌ في أىّ شَي‌ءٍ كانَ وَكَيفَ لا يَكونُ مَحروماً وَ قَد فَرَّ مِن وَثاقَ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ و خالَفَ قَولَ اللّهِ تَعالى‌ حَيثُ يَقُولُ: اللّهُ‌

«الّذِى خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ»: «حريص مباش به چيزى كه اگر آن را ترك كرده و دنبال نكنى به تو مى‌رسد و در پيشگاه خداوند متعال در خوشى و آسايش فكرى بوده و مورد توجّه و لطف او قرار خواهى گرفت و در صورتى كه از خود حرص نشان دادى از سه جهت نزد خداوند متعال مؤاخذه خواهى شد: شتاب و حرص در تحصيل چيزى كه نبايد شتاب كرد، ترك توكّل در موردى كه بايد به خدا واگذاشت، عدم رضايت به داده و قسمت خدا. آگاه باش كه دنيا مانند سايه است. همان‌طور كه سايه به تبع شخص پديد مى‌آيد و تابع انسان است و خواه ناخواه از انسان جدا نمى شود انسان نبايد در پى و پيرو دنيا باشد. رسول اكرم صلى الله عليه و آله‌

[1]. غررالحكم، ص 341.

[2]. بحارالانوار، ج 73، ص 23.

[3]. همان، ص 16.