النّارِ، قولوا سُبحانَ اللّهِ وَالحَمدُلِلّهِ وَلا إلهَ إلّااللّهُ وَاللّهُ أكبَرُ

؛ سپرهايى براى خود فراهم سازيد. عرض كردند: اى رسول خدا صلى الله عليه و آله آيا در برابر دشمنان كه اطراف ما را احاطه كرده و بر ما سايه افكنده‌اند؟ فرمود: نه، از آتش (دوزخ)؛ بگوييد:

سبحان‌اللّه والحمدللّه، خدا را به پاكى بستاييد و بر نعمت‌هايش شكر گوييد و غير از او معبودى انتخاب نكنيد و او را از همه چيز برتر بدانيد». [1]

حضرت موسى هميشه به ياد خدا بود

اين نكته در زندگى حضرت موسى عليه السلام قابل توجّه است كه هميشه به ياد خدا و متوجّه درگاه او بود و حلّ هر مشكلى را از او مى‌خواست.

هنگامى كه مرد قبطى را كشت و ترك اولايى از او سرزد فوراً از خدا تقاضاى عفو و مغفرت كرد «گفت: پروردگارا، من به خويشتن ستم كردم، مرا بيامرز» «قَالَ رَبّ إِنّى ظَلَمْتُ نَفْسِى فَاغْفِرْ لِى». [2]

و هنگامى كه از مصر بيرون آمد «گفت: پروردگارا، مرا از اين قوم ستمكار رهايى بخش» «قَالَ رَبّ نَجّنِى مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ». [3]

و هنگامى كه متوجّه سرزمين مدين شد «گفت: اميد است پروردگارم مرا به راه راست هدايت كند» «قَالَ عَسَى‌ رَبّى أَنْ يَهْدِيَنِى سَوَاءَ السَّبِيلِ». [4]

هنگامى كه گوسفندان شعيب را سيراب كرد و در سايه آرميد «گفت:

پروردگارا، به هر خير و نيكى كه بر من فرو فرستى نيازمندم» «فَقَالَ رَبّ إِنّى لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَىَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ». [5]

اين دعاى اخير موسى در بحرانى‌ترين لحظات زندگى او به‌قدرى مؤدّبانه‌

[1]. رجوع شود به: تفسير نمونه، ذيل آيه 29 سوره رعد.

[2]. سوره قصص، آيه 16.

[3]. سوره قصص، آيه 21.

[4]. سوره قصص، آيه 22.

[5]. سوره قصص، آيه 24.