دارند و مردم نيز با آنها آميزش دارند. و از همه شما مبغوض‌تر نزد خدا سخن‌چين است كه در ميان برادران جدايى مى‌افكنَد و در جست‌وجوى لغزش افراد بى‌گناه است». [1] در حديث ديگرى از پيامبر صلى الله عليه و آله آمده است كه فرمود:

«أكثَرُ ما يُدخِلُ النّاسَ الجَنَّةَ تَقوَى اللّهِ وَ حُسنُ الخُلقِ‌

؛ بيشترين چيزى كه مردم را وارد بهشت مى‌كند پرهيزگارى و و خوشخويى است». [2] در حديثى امام باقر عليه السلام فرمود:

«انَّ اكمَلَ المؤمِنينَ ايماناً أحسَنُهُم خُلقاً

؛ از ميان مؤمنان كسى ايمانش از همه بهتر است كه اخلاقش نيكوتر باشد». [3] در حديثى از امام علىّ بن موسى‌الرّضا عليه السلام آمده است كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«عَلَيكُم بِحُسنِ الخُلقِ فَأنَّ حُسنَ الخُلقِ فِى الجَنَّةِ لا مَحالَةَ وَ ايّاكُم وَ سُوءَ الخُلقِ فَأنَّ سُوءَ الخُلقِ فِى النّارِ لا مَحالَةَ

؛ بر شما باد به خوشخويى، زيرا خوش‌خلق سرانجام در بهشت است و از بدخلقى بپرهيزيد كه سرانجام در آتش است». [4] از مجموع اين احاديث به‌خوبى استفاده مى‌شود كه خوشخويى كليد بهشت، وسيله جلب رضاى خدا، نشانه قدرت ايمان، و هم‌عرض عبادت‌هاى شبانه و روزانه است.

بدخويى نقطه مقابل خوش‌خويى، در روايات اسلامى‌

در حديثى رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:

«الخُلقُ السَّىّ‌ءُ يُفسِدُ العَمَلَ كما يُفسِدُ الخَلُّ العَسَلَ‌

؛ بدخويى عمل را تباه مى‌كند چنانكه سركه عسل را فاسد مى‌سازد». [5] در حديث يگرى فرمود:

«سُوءُ الخُلقِ ذَنبٌ لا يُغفَرُ وَسُوءُ الظَّنّ خَطيئَةٌ تَفُوحُ‌

؛______________________________

(1). مستدرك الوسائل، ج 9، ص 150.

(2). بحارالانوار، ج 71، ص 373.

(3). همان، ج 1، ص 373.

(4). همان، ج 10، ص 369.

(5). همان، ج 73، ص 297.