فروبردن خشم‌

1

يا على، اوُصيكَ بِوَصيَّةٍ فَاحفَظها فَلا تَزالُ بِخَيرٍ ما حَفِظتَ وَصِيَّتي. يا عَلِىُّ مَن كَظَمَ غَيظاً وَهُوَ يَقدِرُ عَلى‌ امضائِهِ أعقَبَهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ أمناً وَايماناً يَجِدُ طَعمَهُ.

اى على، سفارشى به تو مى‌كنم و آن را حفظ كن، زيرا اگر اين سفارشم را حفظ كنى پيوسته در خير و نيكى هستى. اى على، كسى كه خشمش را كه بتواند آن را انجام دهد فرو ببرد، خداوند در روز قيامت امنيّت و ايمانى به او مى‌دهد كه مزّه‌اش را مى‌چشد.

بحارالانوار، ج 77، ص 46

نور هدايت‌

در اين بخش از وصيّت، پيامبر صلى الله عليه و آله يك سفارش مى‌كند و آن اين است كه هر كس در حال توانايى بر اعمال خشم، آن را فرو برد خداوند در دنيا نعمتى و در آخرت نعمتى به او مى‌دهد. نعمت آخرت امنيّت و نعمت دنيا ايمانى است كه مزّه آن را مى‌چشد.

«كَظم» در اصل به‌معنى محكم بستن سر مشك است. گويى وقتى انسان خشمگين مى‌شود خشم از درون وجودش به بيرون فوران مى‌كند.

در اينجا به نكاتى بايد توجّه كرد:

1. خشم و غضب يكى از عوامل مهمّ ايجاد گناه است. گناهانى كه انسان‌