پيشگفتار

رسالت انبيا تربيت انسان‌ها بوده است و در اين راه مرارت‌ها و رنج‌هاى فراوانى برده‌اند. كاروان سالار اين قافله پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز هدف بعثت خود را تكميل مكارم اخلاق دانسته‌ [1] و كتاب آسمانى او كتاب تربيت، تزكيه و كتاب انسان‌سازى است، چرا كه علم بى‌عمل مخرّب و زيانبار است و بر طبق روايات اسلامى، بوى تعفّن عالم بى‌عمل جهنّميان را عذاب مى‌دهد. ازاين‌رو بر پيشوايان امّت- كه ادامه‌دهندگان راه انبيا هستند- لازم است پيش از توصيه به ديگران، نفس خويش را تأديب كنند و الگوى عملى براى ديگران باشند، چنانكه انبيا و اوليا بوده‌اند.

حوزه‌هاى علميّه همواره اين وظيفه سنگين انبيا را به دوش كشيده و در راه پاسدارى آن از هيچ كوششى دريغ نورزيده‌اند.

تاريخ خونبار تشيّع گواه اين مدّعاست كه وارثان انبيا براى برپايى نظام الهى بسيار كوشيده و وظيفه خطير تزكيه و تعليم را هيچ‌گاه از ياد نبرده‌اند. « «وَيُزَكّيهِمْ وَيُعَلّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ»؛ و آنها را تزكيه كند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت بياموزد». [2] ايشان براى تحقّق آرمان‌هاى پاك و خدايى، در عمل به مردم درس‌

[1]. قال رسول‌اللّه صلى الله عليه و آله: «إنَّما بُعِثتُ لِاتَمّمَ مَكارِمَ الأخلاقِ» مكارم‌الاخلاق، ص 8.

[2]. سوره جمعه، آيه 2.