آثار روانى دنياپرستى‌

38

عَن ابنِ عَبّاسٍ قالَ: سَمِعتُ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ: انَّهُ ما سَكَنَ حُبُّ الدُّنيا قَلبَ عَبدٍ الّا التاطَ فيها بِثَلاثٍ: شُغلٍ لا يَنفَدُ عَناؤُهُ وَ فَقرٍ لا يُدرَكُ غِناهُ وَامَلٍ لا يُنالُ مُنتَهاهُ. الا انَّ الدُّنيا وَالآخِرَةَ طالِبَتانِ وَمَطلوبَتانِ فَطالِبُ الآخِرَةِ تَطلُبُهُ الدُّنيا حَتّى‌ يَستَكمِلَ رِزقَهُ وَطالِبُ الدُّنيا تَطلُبُهُ الآخِرَةُ حَتّى‌ يَأخُذَهُ المَوتُ بَغتَةً.

ابن عبّاس مى‌گويد شنيدم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هركه گرفتار دوستى دنيا گردد سه بلا دامنگيرش مى‌شود: اشتغال فكرى‌اى كه بر اثر آن خستگى‌اش تمام نمى‌شود، فقرى كه بى‌نيازى با آن نيست و آرزوهاى طولانى كه پايان ندارد. آگاه باشيد كه دنيا و آخرت هم طالبند و هم مطلوب، پس هركه سراغ آخرت رفت دنيا خودش به‌سراغ او مى‌آيد تا از روزى خود به‌طور كامل بهره‌بردارى كند. و خواهان دنيا، آخرت به‌سراغش مى‌آيد تا اينكه مرگ ناگهانى او را دريابد و به كام خود فرو كشد.

بحارالانوار، ج 77، ص 188

نور هدايت‌

در روايات در مورد حبّ دنيا- البتّه به‌معنى دنياپرستى، نه علاقه‌هايى كه بر اساس عقل باشد- تعابير مختلفى آمده كه دوستى دنيا منشأ همه گناهان است.

حبّ دنيا شاخه‌هاى فراوانى دارد كه به آنها اشاره مى‌كنيم. در اين حديث آثار