دنيا و آخرت از دو منظر

35

عَن نافِعٍ عَن ابنِ عُمَرَ قالَ سَمِعتُ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ: ايُّها النّاسُ هذِهِ دارُ تَرَحٍ لا دارُ فَرَحٍ، دارُ التِواءٍ لا دارُ اسْتِواءٍ، فَمَن عَرَفَها لَم يَفرَح لِرَجاءٍ وَ لَم يَحزَن لِشَقاءٍ. الا وَ انَّ اللّهَ خَلَقَ الدُّنيا دارَ بَلوى‌ وَالآخِرَةَ دارَ عُقبى‌، فَجَعَلَ بَلوَى الدُّنيا لِثَوابِ الآخِرَةِ سَبَباً.

نافع از ابن عمر نقل مى‌كند كه گفت شنيدم رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اى مردم، دنيا خانه غم و اندوه است نه خانه شادى و خنده، منزلى است كه با پيچيدگى و سختى آميخته است. دنيا خانه‌اى نيست كه همه‌چيزش هموار و صاف باشد.

پس كسى كه ماهيّت آن را شناخت نه با كاميابى‌ها و پيروزى‌هايش خوشحال مى‌شود و نه با شكست‌هايش ناراحت و غمگين. بدانيد خداوند دنيا را جاى بلا و آزمايش آفريده است و آخرت را جاى پايان كار، ازاين‌رو سختى و بلاى دنيا را سبب ثواب و پاداش آخرت قرار داده است.

بحارالانوار، ج 77، ص 187

نور هدايت‌

در اين حديث دو ديدگاه در مورد دنيا و آخرت بيان شده است:

1. دنيا خانه غم و اندوه و خانه پيچيدگى است، نه منزلى كه همه چيزش صاف و هموار باشد.

دنيا دار رنج‌ها و دردهاست. واقعيّت اين است كه طبيعت زندگى اين جهان‌