راه جلب محبّت خدا و مردم‌

34

عَن ابي سَعيدٍ الخُدرِىّ قالَ: سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ لِرَجُلٍ يَعِظُهُ:

ارغَب فيما عِندَ اللّهِ يُحِبَّكَ اللّهُ وَازهَد ما في ايدي النّاسِ يُحِبَّكَ النّاسُ. انَّ الزّاهِدَ فى الدُّنيا يُريحُ وَ يُريحُ قَلبَهُ وَ بَدَنَهُ فى الدُّنيا وَالآخِرَةِ وَالرّاغِبَ فيها يُتعِبُ قَلبَهُ وَ بَدَنَهُ فى الدُّنيا وَالآخِرَة. لَيَجيئَنَّ اقوامٌ يَومَ القِيامَةِ لَهُم حَسَناتٌ كَامثالِ الجِبالِ فَيُؤمَرُ بِهِم الَى النّارِ. فَقيلَ: يا نَبِىَّ اللّهِ أمُصَلّونَ كانوا؟ قالَ:

نَعَم كانُوا يُصَلُّونَ وَ يَصومونَ وَ يَأخُذونَ وَهناً مِنَ الليلِ لكِنَّهُم اذا لاحَ لَهُم شَي‌ءٌ مِن أمرِ الدُّنيا وَثَبُوا عَلَيهِ.

ابوسعيد خدرى مى‌گويد شنيدم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله به مردى پند مى‌داد فرمود:

آنچه را نزد خداست بطلب تا خدا تو را دوست بدارد و از آنچه نزد مردم است چشم بپوش تا مردم تو را دوست بدارند. زاهد و بى‌اعتناى به دنيا جسم و جانش در دنيا و آخرت در آسايش است. و خواهان دنيا، در دنيا و آخرت روح و بدنش در سختى است. روز قيامت اقوامى را مى‌آورند كه حسناتى بمانند كوه‌ها دارند، امّا امر مى‌شود كه به جهنّم درآيند.

گفته شد: اى پيامبر خدا، آيا اينان نمازگزار بودند؟

فرمود: آرى، نماز مى‌گزاردند و روزه مى‌گرفتند و پاسى از شب را بيدار مى‌ماندند (و نماز شب مى‌خواندند)، ولى (گرفتاريشان اين بود كه) چون امرى از امور دنيا پيش مى‌آمد بر سر آن مى‌پريدند (و ملاحظه حلال و حرام آن را نمى‌كردند).

بحارالانوار، ج 77، ص 186