صفات اولياى الهى‌

19

عَن انَسِ بنِ مالِكٍ قالَ قالوا: يا رَسولَ اللّهِ مَن اولياءُ اللّهِ الّذينَ لا خَوفٌ عَلَيهِم وَ لا هُم يَحزَنونَ؟ فَقالَ: الَّذينَ نَظَروا الى‌ باطِنِ الدُّنيا حينَ نَظَرَ النّاسُ الى‌ ظاهِرِها فَاهتَمُّوا بِآجِلِها حينَ اهتَمَّ النّاسُ بِعاجِلِها فَاماتوا مِنها ما خَشَوْا ان يُميتَهُم وَ تَرَكوا مِنها ما عَلِمُوا ان سَيَترُكَهُم فَما عَرَضَ لَهُم مِنها عارِضٌ الّا رَفَضُوهُ وَ لا خادَعُهُم مِن رِفعَتِها خادِعٌ الّا وَضَعُوهُ خَلُقَتِ الدُّنيا عِندَهُم فَما يُجَدّدونَها وَخَرِبَت بَينَهُم فَما يَعمُرونَها وَماتَت فى صُدورِهِم فَما يُحِبُّونَها بَل يَهدِمونَها فَيَبنونَ بِها آخِرَتَهُم وَيَبيعونَها فَيَشتَرونَ بِها ما يَبقى‌ لَهُم. نَظَروا الى‌ اهلِها صَرعى‌ قَد حَلَّت بِهِمُ المَثُلاتُ فَما يَرَوْنَ اماناً دُونَ ما يَرْجونَ وَ لا خَوفاً دُونَ ما يَحذَرُونَ.

انس بن مالك روايت كرده است كه به پيامبر صلى الله عليه و آله گفتند: اى رسول خدا، دوستان خدا كه نه ترسى دارند و نه غمگين مى‌شوند كيانند؟ فرمود: كسانى‌اند كه وقتى مردم به ظاهر دنيا مى‌نگرند (و بدان توجّه دارند)، باطن آن را مى‌بينند، ازاين‌رو هنگامى كه مردم براى دو روزه دنيا مى‌كوشند، تلاش آنان براى آخرت و آينده است. پس (علاقه به) دنيا را مى‌ميرانند براى اينكه مى‌ترسند دنيا (جان قدسى و ملكوتى) آنان را تباه كند و بميراند (به جاى آنكه دنيا آنان را بشكند، آنان دنيا را خرد مى‌سازند و مى‌شكنند). دنيا را رها مى‌كنند چون مى‌دانند به‌زودى دنيا تركشان مى‌كند. تمام زرق‌و برق‌هاى دنيا را رد مى‌كنند (و اسير آن نمى‌شوند).

فراز و نشيب‌هاى دنيا آنان را نمى‌فريبد، بلكه آن بلندى‌ها را به پايين مى‌كشند.