15- آنها بندگان فرمانبردار خدا هستند

ما معتقديم: بزرگ‌ترين افتخار پيامبران و رسولان الهى اين بوده كه بنده مطيع و فرمانبردار خدا باشند، به همين دليل همه روز در نمازهايمان اين جمله را درباره پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تكرار مى‌كنيم: «وَ اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُه؛ گواهى مى‌دهم كه محمّد صلى الله عليه و آله بنده خدا و رسول اوست».

ما عقيده داريم: هيچ يك از پيامبران الهى ادّعاى الوهيّت نكردند، و مردم را به پرستش خويش فرا نخواندند: «ما كان لِبَشِرٍ انْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنّاسِ كُونُوا عِباداً لى مِنْ دُونِ اللَّهِ؛ براى هيچ بشرى سزاوار نيست كه خداوند كتاب آسمانى و حكم و نبوّت به او دهد، سپس او به مردم بگويد: غير از خدا مرا پرستش كنيد». [1]

حتّى حضرت مسيح عليه السلام نيز مردم را هرگز به پرستش خويش دعوت نكرد، و همواره خود را مخلوق و بنده و فرستاده خدا مى‌دانست: «لَنْ يَستَنْكِفَ الْمَسيحُ انْ يَكُونُ عَبْداً للَّهِ وَ لا الْمَلائِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ؛ هرگز مسيح عليه السلام از اين ابا نداشت كه بنده خدا باشد، و نه فرشتگان مقرّبان او (ابا دارند كه خود را بنده خدا بدانند)». [2]

تواريخ امروز مسيحيّت نيز گواهى مى‌دهد كه مسأله «تثليث» (اعتقاد به خدايان سه‌گانه) در قرن اوّل مسيحيّت وجود نداشت، و اين طرز فكر بعداً پيدا شد.

[1]. سوره آل عمران، آيه 79

[2]. سوره نساء، آيه 172