با يك لبخند دوستانه سران بزرگ! موقتاً تسكين مى‌يابد و با يك نگاه تند آنها شديد مى‌شود بر افكار مردم جهان (همان مردمى كه از سر چشمه تمدّن كنونى غرب سيراب مى‌شوند) حكومت نمى‌كند؟!

و آيا مسابقه وحشتناك و روز افزون، براى به دست آوردن اسلحه بيشتر و خطرناكتر، يكى از پديده‌هاى تمدّن ماشينى غرب نيست كه درهر نقطه‌اى اين تمدّن قدم گذارده آن را همراه خود به سوغات برده است؟!

آيا «آن» ترس از جنگ، جنگى كه غالب و مغلوب ندارد و خرمن زندگى طرفين و تماشاچيان را آتش مى‌زند، «و اين» مسابقه تسليحاتى‌ كه نيرومندترين كشورها در زير بار آن ناله غم انگيزى سر داده‌اند، تكرار همان شعار دوران جاهليت در يك مقياس بزرگتر نيست؟!

چرا آتش جنگها خاموش نمى‌شود؟

بعضى تعجّب مى‌كنند كه چرا در عصر ما هر روز آتش جنگ از يك يا چند نقطه جهان زبانه مى‌كشد:

هنوز آتش جنگ در «كره» خاموش نشده در «ويتنام»