شايد بيش از تمام جناياتى است كه در طول تاريخ پرماجراى بشر صورت گرفته است.

لويسل اسنايدر استاد تاريخ دانشگاه نيويورك در آغاز كتاب خود «جهان در قرن بيستم» چنين مى‌نويسد:

«جهان پر از وحشت و نفاق، وارد قرن بيستم شد، بحرانى‌ترين مسأله لاينحل آن روز خطر دائمى جنگ بود، نيروى اخلاق در ميان ملل ضعيف بود و هيچ گونه سازمان بين المللى وجود نداشت كه از عهده حل و فصل اختلافات ميان ملل بر آيد، پيشرفتهاى روز افزون علم تغييرات سريعى در زندگى داده بود، امّا سلاحهاى مخرب و خطرناكى هم به بار آورده بود، در راه تكميل فنون علمى نيروى شديدى به كار مى‌رفت ولى در حقيقت نيروى «تب» بود نه «تندرستى» ... بشر مهار كردن هر چيزى را آموخته بود جز مهار كردن وحشيگريهاى سرشت بشرى!» [1]

راه دور نرويم براى درك ميزان انسانى بشر متمدّن‌

[1]. جهان در قرن بيستم، ص 3.