دريافته‌اند كه ممكن است تضادها و رقابتهاى آنان به نفع دولتهاى كوچك تمام شود، و لذا مدّتى است به اين فكر افتاده‌اند كه به جاى رقابتهاى پردردسر، امتيازات بى‌سرو صدايى به يكديگر بدهند و با هم كنار آيند، و بر سر مناطق نفوذ خود با هم مصالحه عادلانه‌اى كنند.

آثار اين طرز تفكّر، در سيماى كشورهاى مختلف دنيا به خصوص شرق- به خوبى نمايان است!

بنابراين راهى جز اين نيست كه مقياسهاى كوچك سياسى و اقتصادى و فرهنگى و نظامى در شرق، به مقياسهاى بزرگتر و وسيعترى كه قادر به مقاومت در برابر فشار غولهاى عظيم بين‌المللى باشد تبديل گردد، و ممالك شرقى با همكارى و همبستگى هر چه بيشتر در زمينه‌هاى مختلف، پايه يك نوع وحدت را در ميان خود بريزند و بالاخره همه در برابر غرب متّحد گردند.

آرى نخستين گام را بايد از اين جا برداشت، به همين دليل بايد به جاى ناسيوناليسم‌هاى محلى كه «مليّت و وطن دوستى» را تنها در مرزهاى يك كشور كوچك يا يك نژاد مخصوص جستجو مى‌كند، ناسيوناليسم شرق جانشين گردد و مردم شرق‌