2- وَالْأَقْرَبِينَ‌؛ دومين گروهى كه خداوند دستور داده به آنها انفاق شود، بستگان و اقارب نسبى هستند. صله رحم فقط ديد و بازديد و احوالپرسى نيست، بلكه يكى از مصاديق آن برطرف كردن نيازهاى بستگان و انفاق بر آنهاست.

3- وَالْيَتَامى‌؛ يكى از سفارشات پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در خطبه شعبانيّه رسيدگى به يتيمان است. خداوند متعال نيز در اين آيه شريفه نسبت به اين موضوع سفارش و تأكيد مى‌كند. ضمناً اگر كمك به ايتام بصورت برنامه‌اى منظّم و سازمان‌دهى شده صورت گيرد، همان گونه كه بعضى از سازمان‌هاى متكفّلِ كمك به نيازمندان برنامه‌ريزى كرده‌اند، بى‌شك مفيدتر خواهد بود.

4- وَالْمَسَاكِينِ‌؛ مسكين به شخص نيازمندى گفته مى‌شود كه در نهايت عُسرت و سختى به سر مى‌برد. اين واژه از مادّه سكون گرفته شده، و علّت اين نامگذارى اين است كه چنين شخصى به قدرى نيازمند و وامانده است كه گويا به زمين افتاده و ساكن شده، و نمى‌تواند از جا برخيزد.

5- وَابْنِ السَّبِيلِ‌؛ واماندگان در راه و مسافران نيازمند و آبرومند، پنجمين گروهى هستند كه نسبت به آنها سفارش به انفاق شده است. ابن السبيل كسى است كه پول و توشه سفر خود را گم كرده، و يا سارقى از او به سرقت برده، و اكنون دست خالى و تهى‌دست در سفر نيازمند كمك و انفاق ديگران است، هر چند ممكن است در وطن فرد ثروتمندى باشد.

عجيب اين كه شخصى با تحمّل سختيهاى سفر و هزينه كردن مبالغ زيادى خود را به حرم امامزادگان يا امامان يا پيامبر صلى الله عليه و آله يا خانه خدا مى‌رساند تا بار خود را سبك و براى گناهان و خطاهايش چاره‌اى بينديشد، و شخص بينوا و بيچاره‌اى حتّى در آن مكانهاى مقدّس، دست به سرقت مى‌زند و بارى بر بار گناهانش مى‌افزايد. اين كجا و آن كجا!