اى برادر، من از آنچه نوشته و بيان كرده بودى در مورد حركت و غربت و تبعيد خويش با اطلاع شدم! به خدا سوگند اى برادر مصيبتها و ناراحتيهايى كه به تو وارد شده است برمن بسيار گران تمام شد! و اگر امكان داشت كه آنها با پول برطرف گردد، من با كمال ميل حاضر بودم مال خود را در اين راه خرج كنم تا خداوند مصيبتهاى شما را برطرف نمايد ...»

تا اين كه مى‌نويسد:

«اى برادر بر آنچه از دست تو رفته است تأسف نخور و در مقابل مصيبتهائى كه به تو وارد شده است اندوهگين مباش و آنها را براى خود خير و خوبى بدان و در انتظار پاداش نيك خداوند باش!

اى برادر! من مرگ را از براى خود و تو بهترين اندرزگو مى‌دانم، براى اين كه فتنه‌هائى بر ما سايه افكنده كه همانند پاره‌هاى شب تاريك روى هم انباشته شده و همه را در كام خود فرو برده است!

شمشيرها در اين آشوبها ظاهر گشته و مرگها در آن مى‌رسد، هر كس بر آنها آگاه شود- و از آنها انتقاد نمايد- و در آنها داخل شود و حركتى داشته باشد- كه با آنها مبارزه كند- كشته مى‌گردد!

اين فتنه‌ها و نكبتها تمام جمعيتها و قبائل عرب را فرا گرفته است، در اين زمان هر كس ستمگرتر باشد، عزيزتر است و هر كس پرهيزگارتر باشد، ذليل‌تر مى‌باشد، خداوند ما و تو را از شر زمانه‌اى كه مردمش چنين هستند حفظ كند! من در هر حال و هر وقت از دعا خوددارى نمى‌كنم، چه خداوندى كه وعده او خلاف نمى‌شود مى‌فرمايد: «مرا بخوانيد تا براى شما اجابت كنم، آنانكه از عبادت من تكبر مى‌نمايند به زودى وارد دوزخ خواهند شد». [1]

پناه مى‌برم به خدا از اين كه عبادت او تكبر نمائيم و از اطاعت او رو گردان‌

[1]. سوره مؤمن، آيه 62 ..