100- هرگز از سكوت غمگين نمى‌شود

«انْ صمت لم يَغُمّه صَمُته‌»

ترجمه: اگر پرهيزگار سكوت كند، سكوت او، او را محزون نمى‌كند.

شرح: فرد متقى وقتى سكوت مى‌كند، كه حرفى پسنديده نداشته باشد، و كسى كه بداند اگر بخواهد سخن گويد، حرف بيهوده و چه بسا باطل كه منجر به به گناه مى‌شود، مى‌زند، از سكوت خود خشنود است، اگر صاحب مارى، مارى را در سوراخ خود محبوس كرده باشد، مگر ناراحت مى‌شود، نه هرگز! زيرا بيرون آمدن مار همان و نابود كردن انسانها و بلكه خود صاحب مار همان!

غصه خوردن بر سكوت براى كسى است كه زبان خود را عادت به بيهوده‌گوئى و سخنان زائد داده است و اهل تقوى به جهت آگاهى از فوائد و ثمرات دنيوى و اخروى سكوت و مفاسد و آفات سخن گفتن مثل خطا و دروغ و غيبت و سخن‌چينى و نفاق و اهانت و ستيزه‌جوئى و ايذاء خلق و غير اينها، خود را عادت داده‌اند كه بيشتر از مقدار لازم سخن نگويند.

رسول گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله) مى‌فرمايند

: «طوبى لِمَنْ امسك الفضل من لسانه و انفَق الفضل من ماله»:

«خوشا به حال كسى كه زياده‌گوئى را از زبانش گرفت و زيادى مال‌