95- كسى را با لقب زشت نمى‌خواند

«ولا يُنابِزُ بالالقاب‌»

ترجمه: پرهيزگار قلب زشت روى كسى نمى‌گذارد.

شرح: صفتى ديگر از پرهيزگاران كه از صفاى باطن و روح سالم آنها نشأت مى‌گيرد، اين است كه كسى را با لقب زشت نمى‌خوانند.

اين خصلت زشت كه گاهى ديده مى‌شود، بعضى به خاطر خنداندن ديگران از روى مسخره كسى را با القاب زشت صدا مى‌كنند اين از موارد فُحش است كه سابقاً گفته شد، پرهيزگاران از آن دورند، پرهيزگاران واقعى سخن نيك گويند و اگر سخنى نيك براى گفتن نداشته باشند، سكوت مى‌كنند، آنها را به مجالسى كه مؤمنين در آنها مسخره مى‌شوند، راهى نيست، اگر در مجلسى هم باشند و چنين عملى از ديگرى سر زند از آن جلوگيرى مى‌كنند.

در عرب رسم بوده كه سه گونه اسم داشته‌اند: 1- نام شخص، مثل على و حسن يا زهرا و زينب. 2- كنيه كه با لفظ اب و ام مى‌آمده، مثل ابوطالب يا ام‌كلثوم. 3- لقب كه معنا و وصفى را در آن لحاظ كرده‌اند مثل اميرالمؤمنين و سيدالشهداء (عليهما السلام).

لقب مى‌تواند بر دو گونه باشد: يكى: براى احترام و تشريفات مثل القاب‌