94- فراموشكارِ دستورات الهى نيست‌

«ولا يَنْسى ما ذُكِّر»

ترجمه: پرهيزگار آنچه را از ناحيه الهى به او تذكر داده شده فراموش نمى‌كند.

شرح: تذكّر و نسيان دو امر متقابل است، در يك لحظه نمى‌شود فردى هم متذكّر و هم ناسى باشد، از صفات پرهيزگاران اين است كه آنچه را خداوند در آيات كريمه خود به صورت واجبات و احكام و عبرتها و حكايتهاى پندآموز و عقائد و اخلاق بيان فرموده در حافظه خود هميشه مانند تابلوئى در مقابل ذهن دارند و ذهنشان از آنها غفلت نمى‌كند.

يكى از محققين در توضيح نسيان و تذكر مى‌گويد: «ادراك در ما عبارت از حصول صورتى عقلى يا حسى در قوه‌اى از قوه‌هاى ما ا ست؛ و اين قوه را مُدركِه نامند و حفظ، عبارت از وجود اين صورت در قوه ديگرى است كه فوق اين قوه است و آن را خِزانه و حافظه نامند، و تذكّر، عبارت از حاضر كردن اين صورت است يكبار ديگر از حافظه، بعد از اين كه در آن مخزون شد، و نسيان عبارت از زوال و از بين رفتن آن صورت از مُدرِكة و حافظه‌