92- اعتراف به حق‌

«يَعْتَرِفُ بالحقِّ قبلَ انْ يُشهَد عَليه‌»

ترجمه: پرهيزگار اعتراف به حق مى‌كند، قبل از اين كه شهادت عليه او داده شود.

شرح: از ديگر اوصاف پرهيزگاران اعتراف به حقيقت است، آنها نياز به گواه و شاهد عليه خود ندارند، زيرا در مخاصمات و منازعات بين افراد، اگر طرفى، حرف ديگرى را پذيرفت نزاع مرتفع مى‌شود و تنها وقتى نياز به شاهد و گواه است كه يكى ادعا كند و ديگرى انكار كند، پرهيزگار واقعى خود اعتراف به حق مى‌كند و ديگر نياز به شاهد و گواه بر ضد او نيست، زيرا اگر انكار حق كند، دروغ و كذب صريح است و تقوى و عدالت باطنى او اجازه اين گناه را به او نمى‌دهد.

او مى‌داند اگر در نزاعى محكوم هم شود و ضررى ببيند، ضرر دنيوى و مادى است و آن بهتر از ضرر اخروى و معنوى است كه او را از سعادت ابدى محروم مى‌كند.

امام باقر (عليه السلام) مى‌فرمايند:

«اصبر نفسَكَ على الحق فانّه من مَنَعَ شيئاً فى حَقٍّ اعطى فى الباطل مثليْه»:

«نفس خود را بر حق صبور گردان، زيرا كسى كه چيزى را در