معروف در قرآن و روايات‌

قرآن در هر زمينه‌اى دعوت به‌ «معروف» مى‌كند. «فاتّباع المعروف» [1] «فامساكٍ بمعروف» [2] «متاعٌ بالمعروف» [3] «قول معروف» [4] «فليأكل بالمعروف» [5] «و عاشروهنّ بالمعروف» [6] «لا يعصينك فى معروف» [7] «تأمرون بالمعروف» [8].

در روايات نيز معروف به آقائى و سيادت معرفى شده (المعروف سياده) [9] و در روايتى با شرافت‌ترين سيادت معرفى گرديده است (المعروف اشرف سيادة). [10]

عمل معروف تنها چيزى است كه از آثار انسان باقى مى‌ماند، حضرت عيسى بن مريم (عليه السلام) به يارانش مى‌فرمود:

«استكثروا مِن الشى‌ء الذى لا يأكله النار قالوا: و ماهو؟ قال: المعروف»:

«زياد كنيد چيزى را كه آتش آن را نمى‌خورد، و از بين نمى‌برد، گفتند: آن چيست؟ فرمود: معروف (عمل شايسته و نيك)». [11]

مولى نيز مى‌فرمايند:

«المعروفُ ذَخيرةُ الأَبَد»:

«عمل نيك ذخيره و توشه‌

[1]. سوره بقره، آيه 178.

[2]. سوره بقره، آيه 229.

[3]. سوره بقره، آيه 241.

[4]. سوره بقره، آيه 263.

[5]. سوره نساء، آيه 6.

[6]. سوره نساء، آيه 19.

[7]. سوره ممتحنة، آيه 12.

[8]. سوره آل عمران، آيه 110.

[9]. غررالحكم.

[10]. غررالحكم.

[11]. مستدرك، جلد 2، صفحه 394 ..