72- خاموش كردن شعله‌هاى شهوت‌

«مَيْتَةً شَهوَتُه»

ترجمه: (مى‌بينى براى پرهيزكار كه) شهوت او مرده است.

شرح: از ويژگيهاى ديگر پرهيزكاران خاموش كردن شعله‌هاى شهوت است، مراد از مرگ شهوت، كنترل و اعتدال آن و عدم سركشى آن است، نه اين كه واقعاً اين غريزه خدادادى را نابود كنند كه اين نيز طبق روايات عملى نكوهيده و غير جائز است، حضرت، موت را كنايه از فروشى شهوت و عدم طغيان گرفته‌اند، زيرا مرده نيز بعد از مرگ ديگر قدرت طغيانگرى ندارد، شهوت دشمنى است كه اگر رها شود، انسان را به هلاكت مى‌اندازد.

امام صادق (عليه السلام) از رسول گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله) نقل كردند كه: «ثلاث اخافُهُنّ على امّتى بعدى: الضلالة بعد المَعْرِفته و مَضَلات الفِتَنْ و شَهْوَةُ البَطْنِ و الفَرْج»: «سه چيز است كه بعد از خود بر امت خود مى‌ترسم: گمراهى بعد از معرفت و شناخت، و گمراهى در آزمايشها و امتحانات، و شهوت شكم و فرج» (اشاره به شهوت جنسى). [1]

[1]. شرح نهج البلاغه خوئى، جلد 12، صفحه 146، ذيل همين فراز ..