نه چيزهاى نرم كه با تمام دهان خورده مى‌شود و دنيا را به گوشه چشم نمى‌نگريست (مثل آدمهائى كه حسرت آن دارند و دل به آن بسته‌اند)، از جهت بدن لاغرتر و از جهت شكم گرسنه‌ترين اهل دنيا بود، دنيا به او پيشنهاد شد (خداوند نيز بوسيله جبرئيل اختيار كردن دنيا را به او پيشنهاد فرمود) [1] از قبول آن امتناع نمود ... او بر روى زمين (بى آنكه سفره اندازد) [2] غذا مى‌خورد و مانند نشستن بنده مى‌نشست (دو زانو مى‌نشست و پا روى پا نمى‌انداخت) [3] به دست خود پارگى كفشش را دوخته و جامه‌اش را وصله مى‌كرد و بر خر برهنه سوار مى‌شد و پشت سر خويش ديگرى را سوار مى‌كرد ...)

مرحوم خوئى در شرح كلمات فوق در مورد حضرت موسى (عليه السلام) مى‌گويد: از شهر فرعون كه به حال ترس خارج شد، بدون مركب و توشه بود، گاه زمين مى‌خورد و گاه بلند مى‌شد، تا اين كه به زمين «مدين» رسيد و فاصله شهر فرعون و (مدين)

سه روز و به قولى هشت روز بوده، با پاى برهنه خارج شد ... و در مدت سفرش به جز گياه صحرا و روئيدنيهاى زمين نخورد.

مرحوم خوئى در مورد حضرت عيسى (عليه السلام) مى‌گويد: در عدة الداعى از امام صادق (عليه السلام) نقل كرده كه فرمودند: در انجيل است كه عيسى (عليه السلام) گفت خدايا در صبح گرده نانى از جو و در عصر نيز گرده نانى از جو روزيم گردان، و بيشتر از اين به من مده كه طغيان مى‌كنم.

سپس در مورد ابراهيم خليل اللّه گويد: لباسش پشمين و غذايش از جو بود (مثل نان جو) و حضرت يحيى بن زكريا (عليه السلام) لباسش از ليف خرما و غذايش برگ درخت بود، سليمان (عليه السلام) نيز غذايش را از طريق زنبيل‌بافى با ليف خرما مانند پدرش به دست‌

[1]. ترجمه و شرح نهج البلاغه فيض الاسلام.

[2]. همان مدرك.

[3]. همان مدرك ..