49- خشوع در عبادت‌

«وخُشوعاً فى عِبادة»

ترجمه: و (مى‌بينى براى هر يك از آنها) خشوع و تواضعى در عبادت.

شرح: از صفات ديگر پرهيزگاران خشوع در عبادت است، در مباحث قبل گذشت كه از موارد استعمال اين كلمه مى‌توان استفاده كرد كه خشوع عمدتاً براى تواضع درونى است گرچه براى برون هم اطلاق شده است و خضوع براى تواضع اعضاء و جوارح برونى است.

اين صفت خشوع در عبادت و نماز را خداوند از صفات مؤمنين شمرده و فرموده است: قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ- الَّذِينَ هُمْ فِى صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ‌: «به تحقيق رستگار شدند مؤمنين، آن كسانى كه در نمازشان خاشعند». [1] قرآن نفرمود مؤمنين نماز خوانها هستند كه اين رسم هر مسلمان اسمى است، بلكه فرمود در نماز خاشع هستند.

در روايتى نقل شده كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) مردى را ديدند كه در نماز با ريش خود بازى مى‌كند، فرمودند:

«امّا انّه لو خَشَعَ قَلْبُه لَخَشَعَتْ جوارحه»:

«اگر قلبش خاشع بود،

[1]. سوره مؤمنون، آيه 1 و 2 ..