كرد، خورشت را در بعضى اوقات بايد اضافه كرد و زياد گوشت نخورد؛ البته ترك آن هم جائز نيست. مولى على (عليه السلام) مى‌فرمايند

: «مَن تَرَكَ اللَّحمَ اربعين يوماً ساءَ خُلْقُه و مَنْ داوَمَ عليه اربعين يوماً قسى قلبُه»:

«كسى كه ترك كند (خوردن) گوشت را چهل روز، خُلق او به بدى مى‌گرايد، و كسى كه چهل روز مداومت بر خوردن آن كند، قلبش دچار قساوت مى‌شود».

در روايت است كه اگر مى‌توانيد يك مرتبه در شبانه‌روز غذا آن هم بعد از نماز شب يا نماز عشاء، يا اگر نمى‌توانيد، دو مرتبه: يك بار در صبح و يك بار در شام خورد، بعضى از عرفاء و متصوفه ترغيب بر گرسنگى و كثرت فوائد آن مى‌كنند و اينكه وسيله رسيدن به معارف و اسرار الهى و ملكوتى است، و حتى نقل مى‌كنند از بعضى آنها كه يك ماه يا دو ماه يا يكسال چيزى نمى‌خوردند، و به مراحلى مى‌رسند، بايد گفت اين امر از طريق شرع، نرسيده، و مورد امضاء و پذيرش شارع هم نمى‌باشد.

اعتدال شهوت جنسى و تمايل به جنس مخالف هم مقدارى است كه نسل منقطع نگشته و ضررى به بدن نرسد، اعتدال در مورد شهوت مال و منال و جاه و مقام هم بايد به حدّى باشد كه امورات كسانى بگذرد، و به تنگدستى و مشقّت نيفتد، اكتفا كند، كه افراط و تفريط آن موجب هلاكت است. در زمان طاغوت گفتند خانه كسى 40 ميليون تومان كه معادل 400 ميليون تومان امروز است قيمت داشت، فقط روى سقف آن 2 سال كار كردند تا گچ‌برى و نقاشى و تزيين كنند؛ اين منزل تمام نشده بود كه صاحبش فوت كرد، و مراسم چهلمين روز او را در اين خانه گرفتند. به دست آوردن ثروتهاى بزرگ و بقاء آن و حتى موارد جذب و مصرف اين ثروتها بدون آلودگى امكان‌پذير نيست، تا اسراف و تبذير و عيّاشى‌ها نباشد، اين همه ثروت مصرف نمى‌شود، كلام و قلم هم از حدّ وسط عفّت بى نصيب نيستند، از جمله واجبات اخلاقى عفّت كلام و قلم است، نه يكى را كه حقش نيست بسيار بالا برد و نه جنبه‌

تفريط را گرفته و هر چه از دهن يا قلم مى‌تواند دشنام داده، فحّاشى كند.