را در هم بكوبند؟ و يا شخص امام امير مؤمنان على عليه السلام كه همه اعتراف دارند اگر فداكاريها و جانبازيهاى او در ميدانهاى «بدر» و «احد» و «احزاب» و مانند آن نبود هرگز شاخه‌هاى درخت اسلام سبز و بارور نمى‌شد و اين كاخ با عظمت برپا نمى‌گرديد.

تا آنجا كه در حق فداكاريهاى بى خطير او گفته‌اند:

يعنى: اساس كاخ اسلام را گذارد و برپا ساخت- و اگر شمشير او نبود اين كاخ رفيع برپا نمى‌شد!

آرى اگر فداكاريهاى او بعد از هجرت پيغمبر صلى الله عليه و آله و قبل از هجرت نبود و همچنين حمايت و پشتيبانى كامل ابوطالب پدر بزرگوارش از پيغمبر در مكه نبود طايفه قريش و گرگان درنده عرب، آيين اسلام را در نطفه خفه كرده بودند و امروز اثرى از آن ديده نمى‌شد.

اما مسلمانان حق‌شناس! پاداش عجيبى به «ابوطالب» در برابر آن همه جانفشانى دادند، و آن اين بود كه گفته‌اند ابوطالب هرگز ايمان نياورد و كافر از دنيا رفت!

[1]

در حالى كه ابوسفيان، آن آتش افروز جنگ، همان مردى كه محرك و گرداننده اصلى تشكيلات دشمنان پيامبر صلى الله عليه و آله در تمام جنگهاى ضد اسلامى بود، و هنگامى كه در برابر ارتش نيرومند اسلام زانو زد، از روى اكراه و كمال بى ميلى اظهار

[1]. ابن ابى‌الحديد گويد:

شرح نهج‌البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 14، ص 84.

درباره ايمان ابوطالب ر. ك: اوائل المقالات، ص 13؛ روضة الواعظين، ص 138؛ بحارالانوار، ج 35، ص 138؛ الغدير، ج 7، ص 384؛ شرح نهج‌البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 4، ص 165؛ مجمع البيان، ج 2، ص 287