responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : آيين ما( اصل الشيعة) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 151

لَحَافِظُونَ»؛ ما قرآن را نازل كرديم و ما به طور قطع آن را حفظ مى‌كنيم». [1]

و نيز اگر در پاره‌اى از روايات شيعه و سنى مطالبى كه حكايت از تحريف قرآن مى‌كند ديده مى‌شود اين روايات علاوه براينكه ضعيف هستند جزء اخبار احاد مى‌باشند كه مفيد علم نيستند و نمى‌توانند تكيه گاه عمل باشند.

اين گونه اخبار يا بايد توجيه و تفسير شود و در غير اين صورت بايد آنها را به دور انداخت. [2]

اماميه معتقدند هر كس پس از پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله ادعاى نبوّت يا نازل شدن وحى كند ويا به شخصى كه چنين ادعايى را دارد ايمان داشته باشد مسلمان نيست و احكام كفار و غير مسلمانان در مورد او جارى خواهد شد.

***


[1]. سوره حجر، آيه 9

[2]. بعضى از اخبارى كه تصور شده حاكى از تحريف قرآن است اخبارى است كه مربوط به تفسير قرآن يا شأن نزول آيات مى‌باشد، و بعضى از آنها مربوط به تحريف معانى آن (يعنى آيه‌اى را برخلاف مفاد اصلى آن معنا و تفسير كردن) است، بعضى از آنها مسلّماً مجعول و ساختگى است مثلًا در روايتى نقل شده كه در آيه شريفه «وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا فِى الْيَتَامَى‌ فَانكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ» (سوره نساء، آيه 3) در ميان جمله اوّل و دوم آيه، بيش از ثلث قرآن! افتاده است، راستى اين روايت عجيبى است كه هر كودكى به آن مى‌خندد، اگر ما اين حديث را بپذيريم معنايش اين است كه قرآن فعلى دو ثلث قرآن اصلى است و يك ثلث آن كه به اندازه پانزده جزء تمام! بوده از ميان رفته، قرآنى كه هنگام نزول آن چندين نفر به عنوان «كاتبان وحى» آن را مى‌نوشتند و در هر عصر و زمانى (مخصوصاً در قرون اوّل اسلام) عدّه زيادى تمام آن را حفظ داشته‌اند كه به نام حفاظ قرآن معروف بوده‌اند و مسلمانان صبح و شام آن را به عنوان بهترين عبادت در نماز و غير نماز قرائت مى‌كردند، و درتمام مسائل زندگى خود اعم از مسائل دينى و غير دينى از آن الهام مى‌گرفتند و گاهى بر سر تفسير يك جمله از آن، مباحثات فراوانى در مى‌گرفت، چه شد كه «يكجا» پانزده جزء آن را بردند و خوردند و كسى با خبر نشد؟ كدام عقل سالم چنين احتمالى را مى‌دهد. بنابراين مانند اين حديث مسلّماً مجعول و ساختگى است (مگر اينكه معناى ديگرى براى آن بشود) و اتفاقاً در ميان جمله اوّل و دوم آيه ارتباط كاملى برقرار است و توجه به چگونگى رابطه ميان اين «شرط» و «جزاء» هرگونه توهمى را از بين مى‌برد (براى به دست آوردن رابطه مزبور به تفسير مجمع البيان مراجعه فرماييد

نام کتاب : آيين ما( اصل الشيعة) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 151
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست