responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : كليات مفاتيح نوين نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 89

الهى‌ يُنَحّى‌ ذِكْرُ طَوْلِكَ لَوْعَتى‌

وَذِكْرُ الْخَطايَا الْعَيْنَ مِنّى‌ يُدَمِّعُ‌

اى معبود من، ياد نعمت بخشيت، سوز دلم را فرو نهد

و ياد اشتباهاتم، چشمم را اشكبار كند

الهى‌ اقِلْنى‌ عَثْرَتى‌ وَامْحُ حَوْبَتى‌

فَانّى‌ مُقِرٌّ خائِفٌ مُتَضَرِّعٌ‌

اى معبود من، لغزشم را ناديده گير و گناهم را محو كن‌

چرا كه من معترف (به گناهم) و ترسان و نالانم‌

الهى‌ انِلْنى‌ مِنْك رَوْحاً وَراحَةً

فَلَسْتُ سِوى‌ ابْوابِ فَضْلِكَ اقْرَعُ‌

اى معبود من، مرا از جانب خود به شادمانى و آسايش رسان‌

كه من جز درِ لطف تو را نمى‌كوبم‌

الهى‌ لَئِنْ اقْصَيْتَنى‌ اوْ اهَنْتَنى‌

فَما حيلَتى‌ يا رَبِّ امْ كَيْفَ اصْنَعُ‌

اى معبود من، اگر مرا دور كرده و بى‌اعتنايى كنى‌

پس چيست چاره‌ام اى پروردگار من يا چه كنم؟

الهى‌ حَليفُ الْحُبِّ فى‌ اللَّيْلِ ساهِرٌ

يُناجى‌ وَيَدْعُو وَالْمُغَفَّلُ يَهْجَعُ‌

اى معبود من، هم پيمان محبتت، در شب بيدار است‌

در حالى كه راز و نياز كرده و دعا مى‌كند ولى غافل در خواب است‌

الهى‌ وَهذَا الْخَلْقُ ما بَيْنَ نائِمٍ‌

وَمُنْتَبهٍ فى‌ لَيْلِهِ يَتَضَرَّعُ‌

اى معبود من، اين مخلوقات بعضى در خوابند

و بعضى بيدار و در شب ناله مى‌كنند

وكُلُّهُمُ يَرجُو نَوالَكَ راجِياً

لِرَحْمَتِكَ الْعُظْمى‌ وَفِى الْخُلْدِ يَطْمَعُ‌

و همه آنان به بخششت اميد داشته و اميدوار

رحمت گسترده تواند و به بهشت جاويدان طمع دارند

الهى‌ يُمَنّينى‌ رَجآئى‌ سَلامَةً

وَقُبْحُ خَطيئاتِى‌ عَلَىَّ يُشَنِّعُ‌

اى معبود من، اميدم مرا به سلامتى اميدوار مى‌كند

ولى زشتى اشتباهاتم مرا رسوا مى‌كند

الهى‌ فَانْ تَعْفُو فَعَفْوُكَ مُنْقِذى‌

وَالَّا فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ اصْرَعُ‌

اى معبود من، اگر درگذرى، پس عفو تو مايه نجات من است‌

و گرنه گناهان هلاك كننده مرا از پاى درآورد

الهى‌ بِحَقِّ الْهاشِمىِّ مُحَمَّدٍ

وَحُرْمَةِ اطْهارٍ هُمُ لَكَ خُضَّعٌ‌

اى معبود من، به حق پيامبر، محمّد هاشمى‌

و به حق حرمت پاكانى كه در برابرت فروتنند

الهى‌ بِحَقِّ الْمُصْطَفى‌ وَابْنِ عَمِّهِ‌

وَحُرْمَةِ ابْرارٍ هُمُ لَكَ خُشَّعٌ‌

اى معبود من، به حق برگزيده‌ات (محمّد) و پسر عمويش على‌

و به حرمت نيكانى كه در برابرت متواضعند

الهى‌ فَانْشِرْنى‌ عَلى‌ دينِ احْمَدَ

مُنيباً تَقِيّاً قانِتاً لَكَ اخْضَعُ‌

اى معبود من، مرا بر دين احمد برانگيز

توبه كنان و پرهيزكار و فرمانبردار، در حالى كه در برابرت فروتنم‌

وَلا تَحْرِمَنّى‌ يا الهى‌ وَسَيِّدى‌

شَفاعَتَهُ الْكُبْرى‌ فَذاكَ الْمُشَفَّعُ‌

اى معبود و آقا و سرورم، مرا محروم مكن‌

از شفاعت بزرگ او، كه او شفاعتش پذيرفته شده است‌

وَصَلِّ عَلَيْهِمْ ما دَعاكَ مُوَحِّدٌ

وَناجاكَ اخْيارٌ بِبابِكَ رُكَّعٌ‌

و بر آنان درود فرست، مادامى كه يكتاپرستان تو را بخوانند

و خوبان با تو راز و نياز كنند در حالى كه به درگاهت راكعند

سه جمله بسيار عالى از امير مؤمنان عليه السلام در مناجات:

الهى‌ كَفى‌ بى‌ عِزّاً انْ اكُونَ لَكَ عَبْداً** وَ كَفى‌ بى‌ فَخْراً انْ تَكُونَ لى‌ رَبّاً

اى معبود من، براى عزّت و شرافتم همين بس كه بنده تو باشم،

***
و براى افتخارم همين بس كه تو پروردگارم باشى‌

انْتَ كَما احِبُّ، فَاجْعَلْنى‌ كَما تُحِبُّ. [1]

تو آنچنانى كه من دوست دارم، پس مرا چنان كن كه خود مى‌پسندى.

دعاهاى قرآنى:

در قرآن مجيد، علاوه بر آياتى كه اهمّيّت دعا را به طور كلّى بيان مى‌كند، نمونه‌هايى از دعا نيز آمده است كه بسيار پرمعنا و پرمحتواست و سزاوار است در قنوت نمازها و در سجده آخر و تعقيبات و به طور كلّى در مواقع دعا از آنها استفاده شود كه اميد اجابت در آن فراوان است.

بخشى از اين دعاها بر زبان انبياى بزرگ جارى شده و بخش ديگرى را خداوند به بندگان مى‌آموزد.

قسمت مهمّى از اين دعاها (به ترتيب سوره‌هاى قرآن) چنين است:

1- رَبَّنَا آتِنا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ. [2]

پروردگارا، به ما در دنيا نيكى عطا كن و در آخرت نيز نيكى مرحمت فرما و ما را از عذاب دوزخ نگهدار.

2- رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَثَبِّتْ أَقْدامَنا وَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ. [3]

پروردگارا، شكيبايى و استقامت را بر ما فرو ريز و قدم‌هاى ما را ثابت بدار و ما را بر جمعيّت كافران پيروز گردان.

3- رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسينا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً

پروردگارا اگر ما فراموش يا خطا كرديم ما را مؤاخذه مكن، پروردگارا، تكليف سنگينى بر ما قرار مده.

كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَاطَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ‌

آنچنان كه (به خاطر گناه و طغيان) بر كسانى كه پيش از ما بودند قرار دادى، پروردگارا، آنچه طاقت تحمّل آن را نداريم بر ما مقرر مدار. و ما را عفو كن‌

عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلينا فَانصُرْنَا عَلَى‌الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ. [4]

و بيامرز و مورد رحمت خود قرار ده، تو مولا و سرپرست مايى، پس ما را بر جمعيّت كافران پيروز گردان.


[1]. خصال، جلد 2، صفحه 420، حديث 14.

[2]. سوره بقره، آيه 201.

[3]. سوره بقره، آيه 250.

[4]. سوره بقره، آيه 286.

نام کتاب : كليات مفاتيح نوين نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 89
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست