محبّتت، وچه
گواراست مقام قربت، پس ما را از راندن و دور كردنت پناه ده، و از مخصوصترين
اخَصِّ
عارِفيكَ، وَاصْلَحِ عِبادِكَ، وَاصْدَقِ طآئِعيكَ، وَاخْلَصِ عُبَّادِكَ، يا
عارفان، و
شايستهترين بندگان، و راستگوترين مطيعان و خالصترين عبادت كنندگانت قرار ده، اى
عَظيمُ يا
جَليلُ، يا كَريمُ يا مُنيلُ، بِرَحْمَتِكَ وَمَنِّكَ يا ارْحَمَ الرَّاحِمينَ.
[1]
با عظمت، اى
باشكوه، اى بخشنده، اى عطا كننده، به رحمت و منّتت اى مهربانترين مهربانان.
13- مناجات
الذاكرين
(ذاكران)
راز و نياز
كسانى است كه ياد خدا را مىطلبند و از او مىخواهند، كه ذكر و يادش را در همه جا
و همه حال بر قلب و جانشان فرود آرد و آن را انيس و مونسشان گرداند؛ آنان كه
مىدانند جز با ياد او دلها آرام نمىگيرد و جز با رؤيت معنوى جمال حق، جانها
آرامش نمىيابد.