بِتَحْصيلِ الشُّكْرِ، وَشُكْرى‌ ايَّاكَ يَفْتَقِرُ الى‌ شُكْرٍ، فَكُلَّما قُلْتُ لَكَ الْحَمْدُ،

به جاى آورم در حالى كه شكر تو خود نيازمند شكر ديگرى است، پس هر زمان كه بگويم: حمد و سپاس از آنِ توست‌

وَجَبَ عَلَىَّ لِذلِكَ انْ اقُولَ لَكَ الْحَمْدُ، الهى‌ فَكَما غَذَّيْتَنا بِلُطْفِكَ،

بر من واجب است كه براى آن دوباره بگويم: حمد و سپاس از آنِ توست، اى معبود من، پس همان‌گونه كه ما را غذا دادى‌

وَرَبَّيْتَنا بِصُنْعِكَ، فَتَمِّمْ عَلَيْنا سَوابِغَ النِّعَمِ، وَادْفَعْ عَنَّا مَكارِهَ النِّقَمِ، وَآتِنا

و با آموزشت تربيت نمودى، پس نعمت‌هاى فراوانت را بر ما تمام كن، و بلاهاى ناگوار را از ما دور گردان، و از

مِنْ حُظُوظِ الدَّارَيْنِ ارْفَعَها وَاجَلَّها، عاجِلًا وَآجِلًا، وَلَكَ الْحَمْدُ عَلى‌

بهره‌هاى هر دو جهان، بالاترين و گرامى‌ترين آن، هم اكنون و در آينده ما را بهره‌مند ساز، حمد و سپاس از آنِ توست بر

حُسْنِ بَلائِكَ، وَسُبُوغِ نَعْمآئِكَ، حَمْداً يُوافِقُ رِضاكَ، وَيَمْتَرِى الْعَظيمَ‌

آزمايش نيك و نعمت‌هاى فراوانت، ستايشى كه موافق خوشنودى توست، و از نيكويى و احسان عظيم تو

مِنْ بِرِّكَ وَ نَداكَ، يا عَظيمُ يا كَريمُ، بِرَحْمَتِكَ يا ارْحَمَ الرَّاحِمينَ. [1]

سرچشمه مى‌گيرد اى باعظمت و اى بخشنده، به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان.

7- مناجات المطيعين للَّه‌

(مطيعان خدا)

مناجات كسانى است كه در پى اطاعت فرمان او تلاش فراوان دارند و از او مى‌خواهند پرده‌هاى شك و ترديد را از ديدگانشان كنار زند تا با يقينى استوار، تلاششان را در راه او و همّتشان را در اطاعتِ او قرار دهد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

اللَّهُمَّ الْهِمْنا طاعَتَكَ، وَجَنِّبْنا مَعْصِيَتَكَ، وَيَسِّرْ لَنا بُلُوغَ ما نَتَمَنّى‌ مِنِ‌

خدايا ما را به اطاعتت وادار، و از نافرمانيت دور كن، و براى ما راه رسيدن به آنچه كه از

ابْتِغآءِ رِضْوانِكَ، وَاحْلِلْنا بُحْبُوحَةَ جِنانِكَ، وَاقْشَعْ عَنْ بَصآئِرِنا سَحابَ‌

تحصيل خشنوديت آرزو داريم فراهم ساز، و ما را در ميان بهشتت جاى ده، و از ديدگان ما، ابرهاى شك و ترديد را

الْإِرْتِيابِ، وَاكْشِفْ عَنْ قُلُوبِنا اغْشِيَةَ الْمِرْيَةِ وَالْحِجابِ، وَازْهِقِ الْباطِلَ‌

متفرّق ساز، و از دل‌هاى ما پرده‌هاى ترديد و كوردلى را كنار زن، و باطل را در نهاد

[1]. بحارالانوار، جلد 91، صفحه 146.