5- مناجات الراغبين
(مشتاقان)
گفتگوى كسانى است كه مشتاق الطاف الهى و بهرهگيرى از انوار قدس ربّانىاند؛ به عطوفت و برّ و احسان او و نعمتهاى فراوانش دلخوشاند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
الهى انْ كانَ قَلَّ زادى فِى الْمَسيرِ الَيْكَ، فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنّى بِالتَّوَكُّلِ
اى معبود من، اگر توشهام در راه رسيدن به تو كم است، ولى به يقين به توكّل بر تو حسن ظن
عَلَيْكَ، وَانْ كانَ جُرْمى قَدْاخافَنى مِنْ عُقُوبَتِكَ، فَانَّ رَجآئى قَدْ اشْعَرَنى
دارم و اگر گناهم مرا از مجازاتت بترساند، پس به يقين اميدم مرا به ايمنى
بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِكَ، وَانْ كانَ ذَنْبى قَدْ عَرَضَنى لِعِقابِكَ، فَقَدْ اذَنَنى حُسْنُ
از انتقامت متوجّه مىسازد، و اگر گناهم مرا در معرض عذابت قرار دهد، پس حسن اعتمادم به پاداشت
ثِقَتى بِثَوابِكَ، وَانْ انامَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ الْإِسْتِعْدادِ لِلِقآئِكَ، فَقَدْ نَبَّهَتْنِى
مرا آگاه مىكند، و اگر بىتوجهى مرا از آمادگى ديدارت به خواب غفلت برد، ولى شناخت و آگاهى
الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِكَ وَ الائِكَ، وَانْ اوْحَشَ ما بَيْنى وَبَيْنَكَ فَرْطُ الْعِصْيانِ
از كرم و بخششهايت مرا بيدار مىكند، و اگر زيادهروى در نافرمانى و گردنكشى ميان من و تو فاصله اندازد
وَ الطُّغْيانِ، فَقَدْ انَسَنى بُشْرَى الْغُفْرانِ وَ الرِّضْوانِ، اسْئَلُكَ بِسُبُحاتِ وَجْهِكَ،
ولى مژده آمرزش و خشنوديت مرا (به تو) مأنوس كند، به حق شكوه و عظمت
وَبِانْوارِ قُدْسِكَ، وَابْتَهِلُالَيْكَ بِعَواطِفِ رَحْمَتِكَ وَلَطآئِفِ بِرِّكَ، انْ تُحَقِّقَ
و انوار قدسيت از تو مىخواهم و به حق عواطف رحمت و لطائف احسانت به درگاهت استغاثه مىكنم كه گمانم را تحقق
ظَنّى بِما اؤَمِّلُهُ مِنْ جَزيلِ اكْرامِكَ، وَجَميلِ انْعامِكَ فِى الْقُرْبى مِنْكَ،
بخشى در آنچه آرزو دارم از فراوانى بخششت و نعمتهاى زيباى در جوارت
وَالزُّلْفى لَدَيْكَ، وَالتَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ الَيْكَ، وَها ا نَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحاتِ رَوْحِكَ
و جايگاه و منزلت در نزدت، و بهرهمندى از توجّه به درگاهت (را آرزو دارم)، و اكنون من خود را در معرض نسيم جانبخش
وَعَطْفِكَ، وَمُنْتَجِعٌ غَيْثَ جُودِكَ وَلُطْفِكَ، فآرٌّ مِنْ سَخَطِكَ الى رِضاكَ،
و مهربانانهات قرار داده و در طلب باران بخشش و لطفت هستم، از خشمت به خشنوديت