بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ الَيْكَ، وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنابِكَ‌ [بِحَنانِكَ‌] وَتَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ،

از درگاهت شفاعت مى‌طلبم، و به تو [به دوستيت‌] و مهربانى كه نزد توست متوسّل مى‌شوم‌

فَاسْتَجِبْ دُعآئى‌، وَ لا تُخَيِّبْ فيكَ رَجآئى‌، وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتى‌، وَكَفِّرْ

دعايم را بپذير و اميدم را به درگاهت نااميد مكن، و توبه‌ام را پذيرا باش‌

خَطيئَتى‌ بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ، يا ارْحَمَ الرَّاحِمينَ. [1]

و به لطف و رحمتت از خطاهايم درگذر، اى مهربانترين مهربانان.

2- مناجات الشاكين‌

(شكايت‌كنندگان)

مناجات كسانى است كه به درگاه خداوند شكايت مى‌برند؛ شكايت از نفس امّاره و تمايلات نفس سركش و شكايت از سختى دل و قساوت قلب و وسوسه‌هاى شيطان و از او براى غلبه بر اينها كمك مى‌طلبند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

الهى‌ الَيْكَ اشْكُو نَفْساً بِالسُّوءِ امَّارَةً، وَالىَ الْخَطيئَةِ مُبادِرَةً،

اى معبود من، به تو شكايت مى‌كنم از نفسى كه مرا به بدى فرمان مى‌دهد، و به سوى گناه مى‌كشاند،

وَبِمَعاصيكَ مُولَعَةً، وَ بِسَخَطِكَ مُتَعَرِّضَةً، تَسْلُكُ بى‌ مَسالِكَ الْمَهالِكِ،

و به نافرمانيهايت حريص است، و موجبات خشم و غضبت را فراهم ساخته است، مرا به راه‌هاى نابودى مى‌كشاند،

وَتَجْعَلُنى‌ عِنْدَكَ اهْوَنَ هالِكٍ، كَثيرَةَ الْعِلَلِ، طَويلَةَ الْأَمَلِ، انْ مَسَّهَا الشَّرُّ

و مرا در نزد تو پست‌ترين هلاك‌شوندگانى كه عيب‌هايش بسيار و آرزويش طولانى است قرار مى‌دهد، اگر آزارى به او رسد

تَجْزَعُ، وَانْ مَسَّهَا الْخَيْرُ تَمْنَعُ، مَيَّالَةً الَى اللَّعِبِ وَاللَّهْوِ، مَمْلُوَّةً بِالْغَفْلَةِ

بى‌تابى كند و اگر نيكى به آن رسد دريغ ورزد، به لهو و لعب گرايش داشته و غرق در بى‌خبرى‌

وَالسَّهْوِ، تُسْرِعُ بى‌ الىَ الْحَوْبَةِ، وَتُسَوِّفُنى‌ بِالتَّوْبَةِ، الهى‌ اشْكُو الَيْكَ عَدُوّاً

و اشتباه است، مرا به سرعت به سوى گناه مى‌كشاند و توبه‌ام را به تأخير مى‌اندازد، اى معبود من، از دشمنى كه مرا

يُضِلُّنى‌، وَشَيْطاناً يُغْوينى‌، قَدْ مَلَأَ بِالْوَسْواسِ صَدْرى‌، وَاحاطَتْ‌

گمراه كرده و شيطانى كه مرا فريب مى‌دهد به تو شكايت مى‌كنم، سينه‌ام را پر از وسوسه نموده و آرزوهاى‌

[1]. بحارالانوار، جلد 91، صفحه 142.