بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الأَعْلَى 1 الَّذِى خَلَقَ فَسَوَّى‌ 2 وَالَّذِى قَدَّرَ فَهَدَى‌ 3

منزّه شمار نام پروردگار بلند مرتبه‌ات را! (1) همان خداوندى كه آفريد و موزون ساخت، (2) و همان كس كه اندازه‌گيرى كرد و هدايت نمود، (3)

وَالَّذِى أَخْرَجَ الْمَرْعَى‌ 4 فَجَعَلَهُ غُثَآءً أَحْوَى‌ 5 سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنسَى‌ 6

و آن كس كه چراگاه را به وجود آورد، (4) سپس آن را تيره و خشكيده ساخت. (5) ما بزودى (قرآن را) بر تو مى‌خوانيم و هرگز فراموش نخواهى كرد، (6)

إِلَّا مَا شَآءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الجَهْرَ وَمَا يَخْفَى‌ 7 وَ نُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى‌ 8 فَذَكِّرْ

مگر آنچه را خدا بخواهد، كه او آشكار و نهان را مى‌داند. (7) و ما انجام كار خير را براى تو آسان مى‌سازيم. (8) پس تذكر ده‌

إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى‌ 9 سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى‌ 10 وَ يَتَجَنَّبُهَا الأَشْقَى‌ 11 الَّذِى‌

به يقين تذكّر مفيد خواهد بود. (9) بزودى آن‌كه از خدا مى‌ترسد متذكّر مى‌شود. (10) امّا بدبخت‌ترين افراد از آن دورى مى‌گزيند، (11) همان كسى‌

يَصْلَى النَّارَ الكُبْرَى‌ 12 ثُمَّ لَايَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى‌ 13 قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى‌

كه در آتش عظيم (دوزخ) وارد مى‌شود، (12) سپس در آن آتش نه مى‌ميرد و نه زنده مى‌شود. (13) به‌يقين كسى كه خود را پاكيزه ساخت، رستگار شد. 14

وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى‌ 15 بَلْ تُؤْثِرُونَ الحَيَوةَ الدُّنْيَاا 16 وَالأَخِرَةُ خَيْرٌ

(14) و (آن كس كه) نام پروردگارش را ياد كرد و نماز خواند. (15) ولى شما زندگى دنيا را مقدّم مى‌داريد، (16) در حالى كه آخرت بهتر

وَأَبْقَى 17 إِنَّ هذا لَفِى الصُّحُفِ الْأُولى‌ 18 صُحُفِ إِبْرهِيمَ وَمُوسَى‌ 19

و پايدارتر است. (17) اين (دستورها) در كتب آسمانى پيشين (نيز) آمده است، (18) در كتب ابراهيم و موسى. (19)

8- سوره شمس‌

در فضيلت تلاوت اين سوره، همين بس كه در حديثى از پيغمبر صلى الله عليه و آله آمده است: «هر كس آن را بخواند گويى به عدد چيزهايى كه خورشيد و ماه بر آنها مى‌تابد در راه خدا صدقه داده است!». [1] بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

وَالشَّمْسِ وَضُحهَا 1 وَالْقَمَرِ إِذَا تَلهَا 2 وَالنَّهَارِ إِذَا جَلهَا 3 وَاللَّيْلِ‌

به خورشيد و گسترش نور آن در صبحگاهان سوگند، (1) و به ماه هنگامى كه از پى آن در آيد، (2) و به روز هنگامى كه خورشيد را آشكار سازد، (3) و به شب آن‌

[1]. مجمع البيان، جلد 10، صفحه 367، آغاز سوره شمس.