حَمِيماً وَغَسَّاقاً 25 جَزَآءً وِفَاقاً 26 إِنَّهُمْ كَانُوا لَايَرْجُونَ حِسَاباً 27

سوزان و مايعى از چرك و خون. (25) اين مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان). (26) چرا كه آنها هيچ اميدى به حساب نداشتند، (27)

وَكَذَّبُواْ بِأَيتِنَا كِذَّاباً 28 وَكُلَّ شَىْ‌ءٍ أَحْصَيْنهُ كِتباً 29 فَذُوقُواْ فَلَن‌

و آيات ما را به طور كامل تكذيب كردند. (28) و ما همه چيز را در كتابى شمارش و ثبت كرده‌ايم. (29) پس (به آنان گفته مى‌شود:) بچشيد كه چيزى جز

نَّزِيدَكُمْ إلَّاعَذَاباً 30 إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازاً 31 حَدَآئِقَ وَأَعْنباً 32 وَكَوَاعِبَ‌

عذاب بر شما نمى‌افزاييم! (30) به يقين براى پرهيزگاران نجات و رستگارى بزرگى است: (31) باغهايى سرسبز، و انواع انگورها، (32) و حوريانى بسيار جوان‌

أَتْرَاباً 33 وَكَأْسَاً دِهَاقاً 34 لَّايَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوَاً ولَا كِذَّاباً 35 جَزَآءً مِّن‌

و همسن و سال، (33) و جامهايى لبريز و پياپى (از شراب طهور). (34) در آن جا نه سخن لغو و بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه دروغى. (35) اين پاداشى است از

رَبِّكَ عَطَآءً حِسَاباً 36 رَّبِّ السَّموَ تِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمنِ لَا

سوى پروردگارت و عطيه‌اى است مطابق (اعمالشان). (36) همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است، همان پروردگار رحمان؛ و (در آن روز)

يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَاباً 37 يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلئِكَةُ صَفًّا لَّايَتَكَلَّمُونَ إِلَّا

هيچ كس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگويد (يا شفاعتى كند). (37) روزى كه «روح» و «ملائكه» به صف مى‌ايستند و هيچ يك، جز

مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَقَالَ صَوَاباً 38 ذَ لِكَ الْيَومُ الْحَقُّ فَمَن شَآءَ اتَّخَذَ

به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‌گويند، و (آنگاه كه مى‌گويند) درست مى‌گويند. (38) آن روز حق است؛ هر كس بخواهد (اكنون) راه‌

إِلَى‌ رَبِّهِ مَآباً 39 إِنَّآ أَنْذَرْنكُمْ عَذَاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ‌

بازگشتى به سوى پروردگارش برمى‌گزيند. (39) و ما شما را از عذاب نزديكى بيم داديم؛ در روزى كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود

يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يلَيْتَنِى كُنْتُ تُرَاباً 40

فرستاده مى‌بيند، و كافر مى‌گويد: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمى‌شدم)!» (40)

7- سوره أعلى‌

در فضيلت تلاوت اين سوره همين بس كه در روايتى آمده كه يكى از ياران على عليه السلام مى‌گويد: «بيست شب پشت سر آن حضرت نماز خواندم، جز سوره أعلى را در نماز نمى‌خواند و مى‌فرمود اگر مى‌دانستيد چه بركاتى در آن است، هر يك از شما در هر روز بيست بار آن را تلاوت مى‌كرديد، و هر كس آن را بخواند گويى كتب و صحف موسى و ابراهيم را تلاوت كرده است». [1]

[1]. نورالثقلين، جلد 5، صفحه 554، حديث 7.