حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ 84 وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلكِن لَّاتُبْصِرُونَ 85 فَلَوْلَآ در اين حال نظاره مى‌كنيد (و كارى از دستتان ساخته نيست)؛ (84) و ما از شما به او نزديكتريم ولى نمى‌بينيد. (85) اگر (با انتقال به سراى ديگر، إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ 86 تَرْجِعُونَهَآ إِن كُنتُمْ صدِقِينَ 87 فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ‌

هرگز در برابر اعمالتان) جزا داده نمى‌شويد، (86) پس آن (روح) را بازگردانيد اگر راست مى‌گوييد! (87) (ولى) هرگاه‌

الْمُقَرَّبِينَ 88 فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ 89 وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنْ أَصْحبِ‌

او از مقرّبان باشد، (88) در رَوْح و ريحان و بهشت پرنعمت است. (89) امّا اگر از اصحاب يمين باشد، (90) (به او گفته مى‌شود:) سلام بر تو از سوى اصحاب‌

الْيَمِينِ 90 فَسَلمٌ لَّكَ مِنْ أَصْحبِ الْيَمِينِ 91 وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ‌

يمين (كه از ياران تواند). (91) امّا اگر او از تكذيب كنندگان‌

الضَّالِّينَ 92 فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ 93 وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ 94 إِنَّ هذَا لَهُوَ حَقُ‌

گمراه باشد، (92) با آب سوزان دوزخ پذيرايى مى‌شود (93) و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است؛ (94) به يقين حق‌

الْيَقِينِ 95 فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ 96

و يقين اين است. (95) پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را منزّه بشمار). (96)

4- سوره جمعه‌

در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «هركس سوره‌جمعه رابخواند، خداوندبه تعداد كسانى كه دربلاد مسلمين در نماز جمعه شركت مى‌كنند و كسانى كه شركت نمى‌كنند، به او ده حسنه مى‌بخشد». [1] بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِى السَّمواتِ وَمَا فِى الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ

آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است همواره تسبيح خدا مى‌گويند، خداوندى كه مالك و حاكم است و از هر عيب و نقصى مبرّا، و توانا

الْحَكِيمِ 1 هُوَ الَّذِى بَعَثَ فِى الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ ءَايتِهِ‌

و حكيم است. (1) او كسى است كه‌در ميان جمعيّت درس نخوانده پيامبرى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها بخواند

وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتبَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِى ضَللٍ مُّبِينٍ‌

و آنها را تزكيه كند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت بياموزد، هرچند پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند. 2

[1]. مجمع‌البيان، جلد 10، صفحه 5 و نورالثقلين، جلد 5، صفحه 320، حديث 2.