احتمال اين‌كه ابن اثير، اين كلام را تقطيع كرده باشد و از اصل حديث جدا كرده باشد، زياد است؛ بنابراين به عنوان يك حكم مستقل نمى‌توان به آن اعتماد نمود.

كلمات علماى اصحاب‌

محققين از علماى اماميه (رضوان اللَّه تعالى عليهم)، در كتب خود عبارات مختلفى دارند كه بر اين معنا دلالت مى‌كند كه اين حديث بين عامّه و خاصه، مورد اتفاق است.

1. علّامه قدس سره، در «التذكرة» [1]، در مسئله اوّل از خيار غبن، مى‌نويسد: بنابر نظر علماى ما، غبن سبب خيار براى مغبون مى‌شود؛ مالك و احمد نيز به استناد قول پيامبر صلى الله عليه و آله: «لا ضرر و لا ضرار فى الاسلام»، همين قول را قبول دارند.

از عبارت علّامه معلوم مى‌شود كه مستند مالك و احمد نيز در اين حكم، حديث نفى ضرر است. البته احتمال دارد كه حديث نفى ضرر، فقط دليل مختار او و اصحاب اماميه باشد، كه در اين صورت‌

[1]. تذكرة الفقهاء، ج 11، ص 69.