قاعده «لا ضرر»

قاعده «لا ضرر» يكى از مشهورترين قواعد فقهى است كه در همه ابواب فقه از عبادات تا معاملات به آن استدلال مى‌شود، و در بسيارى از مسائل تنها مدرك براى اثبات حكم است.

به همين خاطر بسيارى از علماى بزرگ متأخر درباره آن بحث كرده و رساله هاى مستقلى در مورد آن تأليف نموده و در آن رساله ها معنا، مدرك، فروع، و نتايج اين قاعده را بيان كرده‌اند.

از جمله اين بزرگان:

1. العلّامة الأكبر شيخنا الأعظم، شيخ مرتضى انصارى قدس سره است.

ايشان علاوه بر آن‌كه در كتاب «فرائد الاصول» در ذيل قاعده اشتغال به مناسبت، بحثى از قاعده «لا ضرر» نموده‌ [1]، رساله مستقلى‌

[1]. كتاب «فرائد الاصول»، ج 2، ص 533. اثر مرتضى بن محمّد امين، شيخ انصارى. متوفاى 1281 ه. ق.