آوريم؛ و مى‌توانيم هنگام شك در بعضى از مصاديق آن، به همان معناى ارتكازى ذهنى مراجعه كنيم.

معناى «ضرار»

«ضرار»، مصدر باب مُفاعله، از ماده «ضرر»، مى‌باشد؛ ضارّه، يضارّه، ضِرار [1]؛ كه معانى متعددى براى آن ذكر كرده‌اند:

1. ضرار، فعل دو نفرى است؛ و ضرر، فعل شخص واحد است.

2. ضرار، مجازات و تلافى ضرر است.

3. ضرار، ضرر زدن به ديگرى با چيزى است كه نفعى ندارد؛ در مقابل ضرر، كه ضرر زدن به ديگرى با چيزى است كه نفع دارد.

4. ضرار، و ضرر به يك معناست.

اين معانى چهارگانه در «النهاية» [2] ذكر شده، و ظاهر آن اين است كه ضرار، مشترك لفظى بين اين معانى است.

5. ضرار، به معناى ضيق و تنگى است.

6. ضرار، ضرر زدن عمدى است؛ در مقابل ضرر، كه اعم از آن است و عمدى و غير عمدى را شامل مى‌شود.

[1]. فاعَلَ، يفاعِلُ، مُفاعَلَة؛ فِعال؛ و فيعال؛- فِعال و فيعال، از مصادر باب مفاعله مى باشد.

[2]. النهاية فى غريب الحديث و الاثر، ج 3، ص 172.