از: سفارت آمریکا در تهران تهران 6379 19 ژوئن 79 29 خرداد 58 محرمانه

به: وزارت امور خارجه آمریکا، فوری

مرجع 153316

موضوع: روابط ایران و آمریکا

1 متن تلگراف خبری کاملاً محرمانه است.

2 خلاصه: در مراسم خداحافظی انتظام، معاون نخست وزیر، جریان جاری روابط ایران و آمریکا را

بررسی کردیم. او تمایلات دولت را برای عادی کردن روابط اعلام داشت. ولی ظاهراً از موانعی که

تشکیلات موازی دولت در دولت در این راه پیش آورده بودند، خیلی ناراضی بود. (پایان خلاصه).

3 همراه با مشاور سیاسی (POLCOUNS) در 18 ژوئن یک نشست خداحافظی با امیرانتظام برگزار

کردم. من مطالب مندرج در تلگراف مرجع را برای او آماده کردم (او قبلاً آن را درخواست کرده بود).

او به دقت توجه کرد و گفت این مطالب در کنفرانس مطبوعاتی که قرار است در چند روز آینده برگزار

کند سودمند خواهد بود. او همچنین گفت که در نظر دارد علاقه دولت ایران را برای داشتن یک رابطه خوب

با آمریکا بازگو کند. او اضافه کرد که خودش و بقیه همکارانش در دولت، امید پیشرفت روابط بین دو

کشور را دارند. هر چند که عقیده دارند که این امر مدتی طول خواهد کشید. او گفت این امر ممکن است

هفته ها و یا حتی ماهها به طول بینجامد ولی ما می دانیم که منافع مشترک خیلی زیادی داریم.

من جواب دادم که ما حداکثر سعی خویش را خواهیم نمود که با توجه به اینکه ما اختلاف عمده ای در

خط مشی نداریم، جریان را عادی کنیم. من همچنین خاطر نشان کردم که نقطه نظرهای مشروعی وجود

دارد که قابلیت انعطاف ما را در موضوعاتی مانند قراردادها محدود می کند. به هر حال من او را به حسن

نیت خودمان مطمئن ساختم.

4 بحث کوتاهی راجع به حملات مطبوعات به عمل آمد. انتظام در انتها اظهار داشت که نگرانی شدید

او از بابت روابط دولت ایران با دولت ایالات متحده است، نه از بابت مطبوعات که ممکن است برای پول

درآوردن مسایلی را بنویسند. در این باره او از من راجع به طرحهایمان برای سفیر سؤال کرد و من با

صراحت جواب گفتم که عدم قبول کاتلر (CUTLER)به عنوان سفیر از طرف دولت ایران مسایلی را در

واشنگتن به وجود آورده که فعلاً باید حل شوند. بنابراین متأسفانه امکان جایگزینی فوری برای وی وجود

ندارد. در هر صورت من اضافه کردم که انتصاب و تأیید آن، جریانی نسبتاً طولانی است. لذا دولت ایران

باید صبور باشد و بیان داشتم که نباید انتظار پیشرفت مهمی تا پاییز داشته باشد. در حالی که به وضوح

تمایلی جهت جایگزینی سفیر داشت ولی به نظر می رسید که انتظام مشکلات را درک می کند.

5 در طول گفتگوهایمان (که رئوس گوناگونی را در تلگرافهای ماه سپتامبر ذکر شده شامل می شد)

انتظام با موضعی که در مقابل من گرفت، نشان داد که او و بقیه اعضای دولت از ناراحتیهایی که در رابطه با

سیستم دوگانه دولت برایشان پیش آمده، رنج می برند. او چندین بار بیان داشت که وقتی افراد غیر مسئول

ولی سیاسی کار، اظهارات عجولانه ای می کنند، کار دولت را سخت تر می کنند. (او گفت بعد از سالها

دیکتاتوری مردم آزاد شده اند. آنها فکر می کنند حق دارند هرچه می خواهند بگویند و هرکس می خواهد

یک رهبر باشد).

در موضوع دیگری من از او در مورد انتصابش به سوئد پرسیدم. او جواب داد این برای ما ساده تر است