خوشه‌هاست كه نزديكند از جهت چيدن آن خوشه‌ها؛ و اين اشارت است به حديث صحيح كه حضرت پيغمبر صلى اللّه عليه و سلم و سلم فرمود: حسن و حسين سيدان جوانان اهل بهشت‌اند در بهشت و اين از مناقب آن دو حضرت است.

أبي محمد الحسن بن علي السيد الرضا السبط الزكي.

كنيت آن حضرت ابو محمد است و آن حضرت را فرزندان بوده و بزرگتر ايشان حسن مثنى نام داشته و ديگر زيد بن الحسن و فاطمه بنت حسين زوجه حسن مثنى بوده؛ و اسم مبارك آن حضرت اول حرب بوده و حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلم او را حسن نام كرده چنانچه مذكور شد. و از جمله القاب آن حضرت يكى سيد است و يكى رضا به واسطه آنكه كمال رضا و تواضع او را حاصل بوده و يكى ديگر سبط؛ زيرا كه آن حضرت سبط حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلم است و يكى ديگر زكى به واسطه كمال پاكى و طهارت كه آن حضرت داشته. اين القاب مشهور است.

الشهيد بالسم النتيع، المدفون بالبقيع.

آن حضرت شهيد است به زهر پالوده خالص و دفن كرده شده است در بقيع. و اين اشارت است به سبب شهادت آن حضرت؛ روايت كرده‌اند كه چون آن حضرت با اهل شام صلح كرد و خلافت را بگذاشت و با اهل و جماعت و ساير اولاد امير المؤمنين على عليه السلام به مدينه نقل فرمود و مدتي در آنجا ساكن شد بعد از آن جعدة بنت اشعث بن قيس كه زوجه آن حضرت بود، آن حضرت را زهر داد و آن حضرت مريض شد. روايت كرده‌اند كه در مرض موت مى‌فرمود كه: مرا چند نوبت زهر دادن؛ اين نوبت اثر آن در رگ جان خود درمى‌يابم. چون مرض اشتداد يافت فرمود: فرش مرا نقل كنيد بن صحن خانه، شايد كه در ملكوت آسمان و زمين نظر كنم. بعد از آن وفات فرمود. ولادت آن حضرت در مدينه بود در شب نصف رمضان سنه اثنين از هجرت، و در بعضى روايت سنه ثلاث از هجرت؛ و در مدينه وفات‌