اى دل به حديث اهل معنى بگرو جز راه ولاى احمد و آل مرو عالم شده از براى ايشان موجود لولاك لما خلقت الأفلاك شنو و صلوات ناميات بر سيد كائنات محمد مصطفى كه نور ظلمت‌سوز او چراغ عالم وجود وجود قدسي نمود. او اصل هستى هر موجود است و بر آل بزرگوار و عترت نامدارش خصوصا امام ماجد ساجد على مرتضى كه صاحب منقبت أنا و علي من نور واحد است؛ و بر فاطمه زهرا كه بضاعت فاطمة بضعة مني، من آذاها فقد آذاني در بازار فضائل او وارد است؛ و بر حسن رضا كه شربت كرامت إنّ ابني هذا سيد نوشيده؛ و بر حسين شهيد كربلا كه خلعت فضيلت الحسين سبط من الأسباط پوشيده؛ و بر على زين العابدين كه پدر ائمه هدى است؛ و بر محمد باقر كه قائم به وظيفه علم و تقى است؛ و بر جعفر صادق كه واقف در مقام صدق و تصديق است؛ و بر موسى كاظم كه شهسوار ميدان كرامت و توفيق است؛ و بر على بن موسى الرضا كه امام راضى به قضاى الهى؛ و بر محمد تقى جواد كه واهب مواهب نامتناهى است؛ و بر على نقى هادى كه بدر آسمان هدايت است؛ و بر حسن عسكري كه سر خيل لشكل ولايت است؛ و بر محمد مهدى موعود منتظر كه امام جهان و امام آخر الزمان است. صلوات اللّه و سلامه و تحياته و بركاته عليهم أجمعين. رباعي:

آن كس كه ز مهر چهارده محروم است‌ محرومى او به نزد حق معلوم است‌ در نزد خدا وسيله روز جزا ما را صلوات چهارده معصوم است‌ اما بعد نموده مى‌شود كه در تاريخ سابع [و] عشرين شهر رجب المرجب سنه تسع و تسعمائة، اين ضعيف نحيف فضل اللّه بن روزبهان الامين الاصبهانى را- فرج اللّه همومه ببركة الأئمة المعصومين- از حوادث روزگار و نوايب چرخ ناپايدار، انواع شدايد و كربات و اصناف محن و بليّات پيش آمده بود. كربت غربت با محنت خوف و شدّت مضموم شده و فراق اخوان به اجلاى اوطان قرين گشته و عدم‌